Ons fertiliteitstraject duurt nu bijna 2,5 jaar, maar onze kinderwens is nog onvervuld

Van 44 naar 17 naar 5

Bij de eerste eicelpunctie kon de arts (na overstimulatie) 44 eicellen "plukken" waarvan er 17 (deels met IVF* en deels met ICSI*) werden bevrucht. Na enkele dagen wachten kregen we te horen dat er 5 embryo's konden ingevroren worden en daar waren we best wel tevreden mee. Met de gemiddelde slaagkansen in ons achterhoofd (rond de 30% bij IVF/ICSI) hadden we er goede hoop in dat er toch eentje zou resulteren in een zwangerschap. Na 1 embryo dat de ontdooiing niet had overleefd en 4 terugplaatsingen - waarvan 2 resulteerden in een biochemische zwangerschap* - was het verdict van de arts heel duidelijk: implantatiefalen en nood aan verder onderzoek.

 Voor ik het goed en wel besefte zat ik in de wachtzaal tussen alle bolle buiken. Zij allemaal voor een zwangerschapsecho en ik voor een hysteroscopie*. Verder werden er ook tal van buisjes bloed afgenomen voor genetisch onderzoek bij Jolien en mogelijke stollings- en immuniteitsproblemen bij mezelf. Na 4 maand wachten op de resultaten bleek er niets noemenswaardig uit de onderzoeken te komen en mochten we starten aan de tweede ronde.

Ik herinner me heel gemengde gevoelens. Moest ik nu blij zijn dat ze niets hadden gevonden? Of hoopte ik stiekem op een oorzaak en verklaring voor de mislukte terugplaatsingen? Het voelde heel erg dubbel aan om het fertiliteitsmoeras vol menopur, orgalutran, progynova, utrogestan… terug te trotseren zonder ruggensteuntje.

Na een tweede eicelpunctie met 2 overgebleven embryo's was het - na opnieuw een biochemische zwangerschap - ook voor de zesde keer op rij een "nee". In samenspraak met de arts besloten we om nog een derde ronde op te starten met extra ondersteunende medicatie voordat we andere opties zouden bekijken. Ondertussen hebben we de derde pick-up al kunnen afvinken en gaan we met volle angst vooruit naar een nieuwe terugplaatsing. 

Fertilitijskoningin

Het is cliché maar zo waar: een fertiliteitstraject is hard. En eenzaam. En stresserend. En allesoverheersend. Je wordt samen wakker. Je luncht ermee. Je gaat ermee sporten. En je kruipt samen onder de wol.

Fertiliteit zet je genadeloos en zonder boe of ba in je blootje. Kwetsbaar en fragiel. De onzekerheid en machteloosheid in de sneeuwstorm aan fertiliteitsshit zijn vaak erg overweldigend. En toch probeer je die rollercoaster ergens te accepteren, al is het niet echt van het "sit back en enjoy the ride" maar wel eerder van het "go with the flow" principe omdat je gewoonweg niet anders kan.

Leven volgens een strikt medicatieschema vol spuiten en pillen? Kunnen we. Beleefd antwoorden als men vraagt of dit de kinderkamer wordt? Kunnen we. Elke keer bang afwachten wat de punctie, ontdooiing en bloedprik zal opleveren? Kunnen we. Lachen en huilen, vallen en opstaan? Kunnen we.

Soms dapper, soms zo breekbaar

Soms voel ik me een dapper troetelbeertje. Zo eentje dat de medische mallemolen trotseert met een roze bril en een goede portie relativeringsvermogen en humor. Eentje dat leert omgaan en houden van de vele groeiende buiken, fiere mama's en kersverse baby's rondom zich. Een troetelbeertje dat beleefd antwoordt op ongemakkelijke vragen. Eentje dat moet opboksen tegen oh zo goed bedoelde, maar oh zo kwetsende comments uit de omgeving:

• Jullie zijn nog maar 29 en hebben nog alle tijd van de wereld.
• Maken jullie het zichzelf niet te moeilijk en kunnen jullie niet eens wisselen?
• Laat het los en dan zal je zien dat het vanzelf gaat.

En ja. Soms ben ik ook een breekbare wensmama.  Zo eentje die struggelt om de meest happy versie van haarzelf te zijn en zich in de steek gelaten voelt door haar eigen lichaam. Eentje dat vaak beschaamd is om de eigen (en vaak asociale) grenzen die ze aangeeft om zichzelf te beschermen. Een wensmama met emotionele driftbuien die boos is op alles, iedereen en niemand. Eentje die hopeloos zoekt naar een toverstokje dat de kinderwensknop af en toe eens kan aan- en uitzetten. En zo eentje die als een koorddanseres blijft balanceren tussen een positieve, realistische en hoopvolle versie van zichzelf.