Naomi Campell is 51 jaar en poseert op de cover van een bekend magazine met haar snoezige babydochtertje. Ze is ‘my biggest joy’, vertelt ze blinkend van trots en moederliefde. En ook: ‘she is not adopted, she is my child’. Of Naomi nog meer kinderen wil? ‘Why not…’, antwoordt ze laconiek.
Janet Jackson deed het haar al voor, een kind krijgen op haar 50ste. Cameron Diaz, Hall Berry, Kelly Preston (wijlen echtgenote van John Travolta) en Holly Hunter kregen allemaal een baby op hun 47ste. En zo kunnen we nog wel een tijdje door gaan: het lijstje 45+- celebrity baby’s is lang.
Piece of cake dus, zwanger worden na je 45ste …?
Succesformule?
Even kijken. Wat hebben al deze celebrity’s gemeen, behalve dat ze een baby baarden na hun 45ste? Ze zijn ‘healthy and wealthy’. Ze zijn succesvol, leven luxueus en gezond. Ze zorgen uitstekend voor zichzelf, ogen vaak een stuk jonger dan hun leeftijd en bruisen van energie.
Je zou dus kunnen gaan denken dat dit de succesformule is om ook je vruchtbaarheid lang op peil te houden. De babyverhalen van deze celebrity’s versterken de verzachtende illusie dat je nog makkelijk zwanger kan worden, ook al ben je een heel eind in de veertig of zelfs in de vijftig. Why not, als je ook min of meer voldoet aan deze ‘succesformule’, toch?
Nee dus
Dan volgt hier een ontnuchterende wake-upcall (sorry, dames). De 45+ celebrity’s- baby verhalen geven je een vals gevoel van veiligheid / vruchtbaarheid. Je voorraad gezonde eicellen slinkt, no matter what. ‘Healthy and wealthy’ (gezonde voeding, supplementen, sport, zelfzorg ten top,…) is géén succesformule voor het op peil houden van je eicelkwaliteit.
In tegenstelling tot mannen, die - belangrijk verschil - voortdurend nieuwe zaadcellen aanmaken, worden wij vrouwen geboren met onze volledige eicelvoorraad. Daar moeten we het ons hele leven mee stellen. Onze eicellen zijn even oud als wij zelf. Ze verouderen samen met alle andere cellen in ons lichaam. Beschadigingen en foutjes nemen logischerwijze toe met de jaren. We maken geen nieuwe eicellen aan en schade is onomkeerbaar.
Ja, je hebt enige invloed op de eicelkwaliteit, door de meest gunstige omstandigheden in je lijf te creëren tijdens de 3 maanden lange rijpingsfase van een (gezonde) eicel. Anderzijds kan zelfs een optimale levensstijl in die laatste rijpingsfase een niet- gezonde eicel niet meer opnieuw herstellen.
Net die voorraad gezonde eicellen is onmisbaar om een gezonde baby op de wereld te zetten. En helaas: ‘op is op’. Zelfs als je er IVF-technieken op los laat, blijft dat onveranderd het geval. De statistieken van Belgische fertiliteitsklinieken liegen er niet om: in de leeftijdscategorie >= 43 jaar (er zijn geen cijfers specifiek voor > 45 jaar) resulteren gemiddeld maar 3,8% van de embryotransfers bij IVF in een levend geboren baby, zelfs na verschillende pogingen. Dat is … weinig. Achteraan in de 40 of begin de 50 ligt dit percentage hoogstwaarschijnlijk nog lager.
Dit vertellen ze er niet bij
Maar hoe zit dat dan met al die vele celebrity’s en hun snoezige baby’s? Wel, over één stukje van het verhaal van 45+ mama’s wordt meestal stilletjes gezwegen. En dat is: eiceldonatie.
De kans dat je na je 45ste nog een kind krijgt met je eigen eicellen, is niet onbestaande, maar wel klein. En de kans dat er bij die vele celebrity’s eiceldonatie aan te pas is gekomen, is niet absoluut, maar wel groot.
En ja, natuurlijk mag je voor je dromen gaan, voor je allermooiste leven, professioneel én privé. Inclusief die baby waar je nog zo naar verlangt.
Ja, een baby via eiceldonatie krijgen wanneer je ver in de 40 of vooraan in de 50 bent, kan de start betekenen van een mooi verhaal van we leefden nog lang en gelukkig.
Maar nee, makkelijk en evident is het niet. Niet medisch, niet praktisch, niet emotioneel en niet ethisch. Niet nu en niet in de toekomst. Een donorverhaal gaat een leven lang mee. Jouw leven en dat van jouw toekomstige kind. Zo’n verhaal vraagt dat je werkt aan een stevig fundament.
Hoe is dit voor jou, strookt dit met wat jij zoekt in het moederschap? Hoe neem je afscheid van je plan A, een genetisch eigen kind (ja, dit is een volwaardig rouwproces)? Welke angsten voel je hier – eerlijk - bij (veeg ze niet onder de mat)? Hoe is dit voor je eventuele partner, welke impact heeft deze keuze op jullie relatie? Hoe is dit in relatie tot je eventuele andere kinderen (die misschien wel jouw genen hebben)?
En vooral: hoe zal dit zijn voor je toekomstige kind? Hoe kan hij/ zij dit integreren in zijn/ haar identiteit? Kies je voor een anonieme, een identificeerbare of bekende eiceldonor? Waar vind je die? Hoe en wanneer krijg je dit ooit uitgelegd aan je kind? Wat doe je als je kind later de donor wil leren kennen, wat is mogelijk, hoe is dit voor jou? ...
Ben jij ook 45+ en schreeuwt jouw hele lijf en hart nog om een baby? Wat triggert jou dan vooral in dit artikel?
Viki Peeters coacht gedreven vrouwen met een luid tikkende biologische klok die bij hun kinderwens- als single of als koppel- spermadonatie of eiceldonatie overwegen. Je kan een online gratis matchgesprek aanvragen.
