Over de vaste huiluurtjes van onze baby
Alles is een fase
Het is echt ongelooflijk hoe stipt dat innerlijke klokje van onze 15-weken oude Suzanne is! Iets voor vijf begint ze al zachtjes wat te 'knotteren'. Alsof ze ons wil waarschuwen: opgelet… het komt eraan!
En ja hoor, even later is het zover! Brullen en huilen zonder ophouden. Zowat alles hebben we geprobeerd: knuffelen, op de schoot zetten, proberen af te leiden, laten huilen… Maar altijd met hetzelfde resultaat: een bezwete, rode, uitgeputte en ontroostbare baby.
Best wel zielig… Ware het niet dat manlief en ikzelf er intussen al een beetje immuun voor zijn geworden. We moeten er soms zelfs om lachen, wanneer we - weer - een gesprek kunnen voeren aan tafel zonder tien keer ‘wablieft?’ te zeggen.
De afgelopen dagen volgt er dan eerst nog een sessie aerosol (voordeel van zo’n maskertje: het geluid wordt wat gedempt ;-)) voor het ein-de-lijk tijd is voor bad en fles. Tegen dan is ons meisje zo uitgeteld dat ze als een blok in slaap valt en de rust terugkeert!
Alles is een fase, hoor ik wel eens zeggen. Ik vraag me af wanneer deze voorbij zal gaan en mijn man en ik nog eens een rustig gesprek zullen kunnen voeren aan tafel…
Gastmama Karen
