Picknick

Moeder had in geen jaren meer aan zo’n picknick deelgenomen, waarbij fantasie het belangrijkste ingrediënt is,maar de dochter zag in haar moeder een opperbeste tafelgenoot. Ze gebood moeder aan te schuiven aan dit rijkelijk gevuld buffet. De dochter had duidelijk een perfect uitgestippeld scenario in het hoofd, over het hele verloop van het eetfestijn. Moeder had uiteraard geen flauw benul, maar besloot haar beste inlevingsvermogen boven te halen en was ervan overtuigd dat de jongste dat wel zou smaken.

De gastvrouw had heksensoep bereid. Dat vond moeder best verrassend. Ze stelde zich wel iets anders voor bij heksensoep en dat kon ze niet rijmen met het normaal ogende gamma aan producten dat uitgestald lag. Dochter moet het fronsend voorhoofd van moeder opgemerkt hebben, want ze voegde er haastig aan toe: “Het is lekkere heksensoep, mama, want er zit zout in”. Moeder kreeg de kans niet om de al dan niet plausibele verklaring van haar tafelgenoot te beredeneren, want al gauw werd er een vliegenmepper in haar handen geduwd die overduidelijk dienst moest doen als soeplepel. Dat kon de fantasieloze moeder nog net bedenken. Moeder dacht te weten wat dochter wenste dat ze ermee deed, dus deed ze alsof ze een lepel heerlijke, met zout verrijkte soep schepte uit de bloempot die de ketel voorstelde. Daarna hield ze de vliegenmepper enkele centimeters van haar lippen en slurpte hoorbaar. De dochter keek haar vol ongeloof aan, rolde met haar ogen en riep: “Néé, stop, dat is nog veel te heet!” De kleuter griste snel de vliegenmepper uit de handen van moeder, want nog meer blunders, daar had ze geen zin in.

Moeder dacht het over een andere boeg te gooien. Om in het vooropgestelde thema te blijven, begon ze het heksenlied te zingen uit een filmpje dat de kinderen enkele maanden geleden tot vervelends toe op YouTube bekeken. Moeder kende het om die reden intussen volledig uit het hoofd, inclusief typerende heksenstemmetjes en gaf het beste van zichzelf. “Vijf heksen bij elkaar, maken een heel vreemd soepje klaar. Ze dansen om de ketel, maar wat een pech. Eentje neemt een slok -floep- nou is ze weg.” Moeder ging er helemaal in op en dacht het kind voor zich gewonnen te hebben. “Spinnenkop met spruitjes, krekel met kandij. De soep is nog niet goed, we doen er nog wat bij.” Het leek er zelfs op dat de dochter licht onder de indruk was van moeders zangtalent. Moeder deed er dan een schepje bovenop door ook nog haar onbestaand acteertalent boven te halen. Ze stond op, nam de bloempot en de vliegenmepper en roerde met gekromde rug en opgetrokken neus alsof het een lieve lust was.

Terwijl moeder dacht dat ze nu toch echt wel torenhoge punten aan het scoren was, bleken haar inspanningen toch geen garantie op het verhoopte succes. Misschien was het zelfs zo realistisch dat het de dochter wat had afgeschrikt. De kleuter leek iets te willen zeggen, maar zuchtte in de plaats, haalde haar schouders op en besloot geen woorden vuil te maken aan de hopeloos verloren situatie die het etentje geworden was. Ze liet moeder, die overigens nog vol overgave haar rol speelde, haar ding doen, draaide zich om en liet de gênante vertoning achter zich. Moeder bleef verweesd achter en hoorde achter haar rug een piepstemmetje zachtjes smeken bij de zus: “Wilt gíj met mij komen spelen?”