Pleidooi voor buitengewoon onderwijs: als alle hulp (inclusie, M-decreet, …) wordt geboden, maar je je kind niet gelukkiger ziet worden
Puurheid, zijn mooiste kracht, maar ook zijn grootste kwetsbaarheid. Hij voelt zich niet begrepen. Hij voelt zich 1 met natuur en dier. Als zijn vriendjes op de speelplaats lachend een worm plat stampen, als de klasjuf ‘onder gejuich’ een wesp dood mept, dan is hij de enige die protesteert (mama, ik ben een WWF-ranger!) en dan huilt zijn hart...
Hij voelt zich alleen: “Mama, ik denk niet dat ik mijn plekje op de wereld zal vinden.” Wanneer alle hulp geboden wordt (cfr. Inclusie en M-decreet), maar je ziet je kind niet gelukkiger worden. “Het is zo stresserend als ze me altijd uit de klas halen” (de vele hulpjuffen). En op een avond net voor het slapen gaan (want dan slaan de gedachten op hol): “Soms wil ik er liever niet meer zijn.”
Zijn hoofd loopt over
Zijn hoofd loopt over, en nu is het mijn hart dat huilt vanbinnen. Uitwendig blijf ik rustig, onthoud ik de woorden ‘het is oké om je niet oké te voelen’, en ik probeer hem dat uit te leggen (aan een zevenjarige jongen!). Zijn tranen zijn echt en zijn verdriet raakt intens. Van labels zijn we geen fan, maar we moeten hem helpen. Met de beste wil van de wereld kan een M-decreet hier geen oplossing bieden.
Pleidooi voor buitengewoon onderwijs
Daarom een pleidooi voor het buitengewoon onderwijs. Want na bijna 2 schooljaren kregen wij als ouders de diagnose te horen van de kinderpsychiater: autismespectrumstoornis, ADHD en bijkomende leerstoornis. Als er 1 stoornis is, heb je automatisch meer kans op een andere. Bij hem lijkt het wel een kettingreactie.
Wij hebben een ontzettend intelligent kind, een knappe kop (natuurknap!), creatief en bruisend van de ideeën. Op het eerste gezicht is er geen vuiltje aan de lucht, hij kan goed compenseren! Verbaal is hij bovengemiddeld, hij praat je zo onder de tafel, maar schools wordt hij ‘te grazen genomen’ langs meerdere kanten.
Stel je eens een schooldag in zijn plaats. Het is ongelofelijk dat hij dit al 2 jaar doet, elke dag vol nieuwe moed. Maar zijn emmer loopt over, zijn strijd is reëel. Het is hoog tijd!
Nieuwe stap
Wij zijn blij dat we gehoord en geholpen zijn en dat we aan een nieuwe stap kunnen beginnen. Eén die hopelijk leidt naar een zo verdiende plek in deze wereld voor onze topkerel. Een weg naar succeservaringen en plezier. En dat dit in een Type 9-school zal zijn, dat is volledig oké!
Type 9 (kinderen met ASS met een normale begaafdheid) is geïntroduceerd sinds schooljaar 2015-2016, en is een type waar het aanbod de vraag nu al niet meer kan volgen. Het is duidelijk dat niet alle kinderen terecht kunnen in de ideologie van een inclusief onderwijs. En aan dat inclusief onderwijs valt nog heel wat te sleutelen. Dat hebben we het voorbije schooljaar aan de levende lijve mogen ondervinden.
Wij hopen ons kind te zien openbloeien in een structuurklas, met lessen op zijn maat, een meer individuele aanpak. We hebben er alle vertrouwen in!
Geschreven voor onze liefste zoon, met een warm hart voor alle kinderen die net dat beetje anders zijn.
