2830fi.jpg

Romantiek met een kindje erbij

5/10/2021
Mamabaas
Door Mamabaas

‘Je bent precies niet meer zo lief, schat.’ Ineens floepte het eruit. De laatste weken waren er plots wat donkere gedachten opgedoken in dat hoofd van mij, en wat begonnen was als een klein kiempje had sindsdien toch wel stevig wortel geschoten.

De grootste vijand: slaaptekort

Het was een aantal maanden na de geboorte van onze zoon en ik begon te vrezen dat er van romantiek niets meer in huis kwam. Was onze relatie nog wel even sterk? Hadden we nog wel iets anders om over te praten dan over onze zoon en of hij wel voldoende geslapen had en wat de kleur was van zijn kaka die ochtend? 

We waren dat soort koppel dat nooit ruziemaakt. Ik weet het, in het echt bestaan die koppels niet en gaan ze eigenlijk gewoon alle conflicten uit de weg. En toch was het bij ons écht zo.

Maar toen onze grootste schat in ons leven kwam, was er ineens enorm veel reden tot conflict. Moest dat papje 30 seconden in de microgolfoven of was het te koud, of erger: te héét? Was die pamper niet veel te strak aangespannen? Was onze schat niet te dun aangekleed voor de nacht of ging hij net naar adem moeten happen omdat het te warm was in de kamer? Moesten we hem laten huilen of net troosten? Kortom: er waren oneindig veel kleine en grote dingen waarover we elke dag weer onze eigen mening konden vormen.

En daar kwam nog eens de grootste boosdoener slaaptekort bovenop. Vraag het elke nieuwe ouder en ze zullen het bevestigen: slaaptekort is je ergste vijand. Alles ziet er veel donkerder uit met slaaptekort. Slaaptekort smeert de traankanalen en kietelt de zenuwen tot ze het begeven. En dan krijg je het: discussies. Of net: ongemakkelijke stiltes. Of: niet meer zo lief zijn voor elkaar. 

Eén goed gesprek later...

Dus toen ik een rustig moment uitkoos om mijn echtgenoot voorzichtig mijn angsten voor te leggen (lees: net na een halfslachtige ruzie waarbij ik hem met tranen in de ogen nogal dramatisch mijn gepieker voorwierp) was ik een beetje onthutst over zijn eerlijke antwoord:

We gaven zo veel liefde aan onze zoon dat hij zich inderdaad moest realiseren dat we ook nog liefde aan elkaar moesten geven.

En eigenlijk was dat een goed gesprek, ondanks dat het begon met een uitbarsting van een emotionele nieuwe mama met slaaptekort (en voeg daar nog wat overload aan hormonen aan toe). 

Hoe je wel de romantiek kunt bewaren

Het was ons allemaal wel verteld, hoor. Maar toch waren we er niet helemaal op voorbereid (niemand, denk ik): op die enorme, overweldigende liefde die we voelden voor onze zoon toen hij ineens in ons leven kwam en meteen de hoofdrol opeiste. We barstten allebei van liefde, maar richtten die vooral op onze kleine schat.

Ik denk dat het heel erg waar is, dat niemand zijn relatie zal redden door het krijgen van een kindje. Integendeel, een kindje brengt eindeloos veel praktische en emotionele zorgen en heel veel redenen tot conflict met zich mee.

Maar anderzijds geloof ik dat het je relatie verdiept, zeker als je beseft wat een geweldig lieve papa die echtgenoot van je is. En dat het wél kan, de romantiek in je relatie bewaren. Zelfs al doe je dat niet meer door lastminute naar de zee te rijden voor een avondwandeling en een etentje of door een romantisch weekendje naar Spanje te boeken, maar gewoon door een uurtje gezellig bij elkaar in de zetel te zitten met een glaasje wijn ’s avonds. Want ik ben er wél van overtuigd dat je daar heel erg bewust tijd en energie moet voor vrijmaken. Voor je het weet praat je inderdaad alleen nog maar over de pamperuitslag van je kleine spruit…