Snoeptroepen

Ze worden stiekem opgeleid
tot lid van de paracommandotroepen,
voor het opsporen van zoetigheid
en mensen die in huis snoepen.

Want gris ik een doos koeken mee
uit onze voorraadkast,
om te schranzen op ‘t wc,
dan hou ik mij al vast.

Ik denk: ze zit daar braaf te kleuren.
Nee, ze heeft niks door.
Dus ik sluit stilletjes alle deuren
en dan ga ik er los voor.

Maar tot mijn grote frustratie
kent ze op één of andere manier,
meteen mijn ‘geheime locatie’.
Krijgt ze orders van ‘t hoofdkwartier?

Je hoort ze ook totaal niet komen ...
Sluipt ze ninja-style door ‘t huis?
Jah kom zeg, in m’n dromen.
Er is gewoon iets niet pluis.

Soit, ik prop dus twee koeken
in één keer in mijn mond.
F***, oei ik mag niet vloeken!
Daar is ze al, net een jachthond.

“Mamaaa, wat ben je aan het eten?”
“Euh, niksj, waawom?”
Jah, want ze ziet jou echt niet vreten ...
Dju moeder, dat was dom.

Ze gilt: “Ik wil ooook, mama, kom!”
Maar dan krijg ik een idee
en zeg “Ok, het is een champignon,
Maar ik heb er nog wel twee ...”

“Wil je ook eentje schattelu?”
Ze trekt een vies gezicht
Pokerface, niet lachen nu!
Nog even en ze zwicht.

Ze kijkt me nu wel heel boos aan.
‘t Was van mij een beetje fout.
Maar ze laat me toch maar gaan.
Mama wint, over and out.

- Birgit Clippeleyr