Sommige verhalen lopen goed af
Negen maanden voor jouw geboorte ontdekten de dokters namelijk een ziekte bij mij. De zwangerschap was in gevaar, jij was in gevaar, ik was in gevaar.
Toen ik 12 weken zwanger was, begon de strijd: een beenmergonderzoek, 100 prikken en doktersbezoeken, van gynaecoloog naar hematoloog, van ziekenhuis naar ziekenhuis.
50% kans dat je het niet zou overleven, dat ik niet zou overleven
Ik moest elke week de bloedplaatjes uit mijn bloed laten zuiveren via een machine (aferese*); er moest een katheter geplaatst worden in mijn borstkas, want de aders in mijn armen waren helemaal stuk… De hematoloog vertelde dat er 50% kans was dat jij het niet zou overleven, dat er een kans was dat ik het niet zou overleven.
Misschien zou je wel 28 weken halen, misschien wel 30, dus ik onderging alle behandelingen zonder erover na te denken. Ik hield me sterk als ik pijn leed, ik deed wat me gevraagd werd, want ik had een levend wezen in mijn buik dat moest overleven!
Wat doe je in zo’n situatie?
Verdriet, tranen, machteloosheid overvielen mij, overvielen ook jouw papa. Wat doe je in zo’n situatie? Wat moet je doen? Wat moet je denken? Ik wist maar 1 ding: kei hard vechten en positief denken, doorgaan!
Mijn lichaam was op, ik was moe, mager, energieloos. Ik kon amper voor jouw zus zorgen, maar ik heb nooit opgegeven.
Ik was 28 weken zwanger, dan 30, 32,… En op 40 weken en 1 dag was je er eindelijk!
Zo dankbaar
Ik ben dankbaar dat jij in mijn leven bent gekomen! Ik ben dankbaar dat jij gezond bent! Ik ben dankbaar dat jij zo’n geweldige dochter bent!
Na 9 maanden hel ben ik nu al een jaar mama van de meest geweldige dochter, altijd vrolijk, lief en grappig!
Bedankt dat ik jouw mama mag zijn! Bedankt dat jij een super zus bent! Bedankt dat jij in ons leven bent!
Liefste Nora, jij maakt ons gezin compleet, jij maakt mij compleet, jij bent ons wonderkind.
Liefde,
Mama
PS: aan alle mama’s, bijna mama’s, mama’s met sterrenkindjes: sommige verhalen lopen goed af, ik wens dat voor iedereen van jullie.
Katrien
*Bij aferese worden bepaalde bestanddelen uit het bloed van de patiënt gehaald, en soms ook vervangen door andere. Daarna gaat het bloed weer naar de patiënt.
'Bij een aferese-behandeling ligt de patiënt vier à zes uur op een bed met een slangetje in de linker- en de rechterarm'. 'Via het ene slangetje vertrekt het bloed uit het lichaam, waarna het wordt omgeleid naar de aferesemachine. Vandaar komt het via het andere slangetje weer in de bloedbaan terecht. De aferesemachine werkt min of meer als een centrifuge. Ze wordt geprogrammeerd om bepaalde cellen of bestanddelen uit het bloed te halen op basis van kleurherkenning. Afhankelijk van de behandeling passeert het bloed maximaal drie keer na elkaar door de machine.
