Terug naar school en ... hobby’s!

Vroeger deed je misschien zelf ook wel wat na school? En hoe fijner je eigen herinneringen hieraan zijn, hoe sneller je in de mallemolen van de hobby’s terecht komt. Voor je het weet ben je ‘taxi mama’ en vervoer je samen met je eigen kinderen nog een groepje andere koters naar allerlei trainingen, betaal je heel wat aan lidgeld met bijhorend uniform en neem je de zoveelste logistieke uitdaging (zonder te beseffen waar je aan begint) met een glimlach aan en denk je: dat lukt me wel. Alles voor de kinderen!

Ben ik zelf het slechte voorbeeld als het gaat over hobby’s en zelfzorg!? Misschien wel.

Even een oplijsting van ons schema elke week.

Waarschuwing! Val niet achterover wanneer je verder zou lezen. Dit is zoals ik al zei geen standaard of goed voorbeeld. Het is eerder een voorbeeld van: bezint eer ge begint!

Nog even dit. Ik was vroeger het type mama die zich had voorgenomen dat elk kind maximum 1 hobby mocht kiezen ... en die ook dacht dat een hobby enkel op woensdag en zaterdag kon doorgaan.

Maandag:

Tuur turntraining van 17u tot 19u

Woensdag:

Fran toneel van 13u tot 14u en 1X per maand paardrijden van 14u30 tot 16u30

Tuur turntraining van 17u15 tot 19u15.

Donderdag:

Tuur en Fran Freerunnen van 17u30 tot 19u

Vrijdag:

Fran tekenacademie van 16u30 tot 18u

Tuur turntraining van 18u30 tot 20u30

Zaterdag:

Fran Gidsen van 13u30 tot 16u

Tuur turntraining van 13u tot 16u

Oh ja, ze gaan ook naar school natuurlijk.

Oh ja, en wij werken ook nog. En niet af en toe, maar allebei volle bak!

Dus naast je bedenking: what the fuck! Wat doe je jezelf aan? Waarom ook in hemelsnaam?!

Rest waarschijnlijk de vraag: en HOE doe je dat dan? En HOE ga je dat volhouden? En vooral WAAROM?!

Hoe dan? En waarom?

Ok, ik hou dit vol, aangezien ik dat al enkele jaren opnieuw doe, dus dat stelt me gerust dat het me dit jaar ook wel zal lukken.

Ok, de manier waarop ik dit organiseer is belangrijk om alles rond te krijgen zonder total nervous breackdown als gevolg. Alles valt of staat met de planning en organisatie! Gelukkig ben ik zelfstandige en regel/bepaal ik mijn agenda zelf. En gelukkig ben ik niet de enige mama met een wedstrijdturner, dus we steunen elkaar door samen de uitdaging van het ‘vervoer’ aan te gaan, we’ve got each others back!

Ok, waarom? Omdat mijn kinderen helemaal gelukkig worden van hun hobby’s. Ze kunnen er hun energie, talent, creativiteit in kwijt. De enige stress zit vooral in overal ‘op tijd’ geraken en ook nog gegeten te hebben. We hebben ook het geluk dat onze school echt wel een topbeleid heeft als het gaat over huiswerk. Er wordt vooral heel hard gewerkt op school.

Dus ik voel het zelf vooral aan als een race, de kinderen genieten vooral. En ik geniet van hen te zien genieten. Hobby’s zijn hier een vrije keuze, dus je mag kiezen welke hobby’s. Wil je er geen, is dat even goed. De enige voorwaarde is wel dat een betaalde hobby (want echt: hoe duur is dat allemaal!) een schooljaar lang iets is waar je aan deelneemt. Dus denk goed na voor je je inschrijft is de boodschap hier. En wordt de combinatie met school te zwaar, dan bekijken we dat dan wel, in plaats van ons daar nu al zorgen over te maken. Zolang het leuk is, gaan we ervoor!

En ik dan?

Ok, en ik dan? Ik ben pro ‘zelfzorg’, maar ik ben ook gewoon een mama. En in mijn mamaleven is zelfzorg iets dat niet altijd praktisch haalbaar is, niet eerst in de rij staat. Of toch niet het soort zelfzorg dat het heeft over eigen hobby’s, sauna, kapper, .... In mijn leven bestaat er een ander soort zelfzorg: dat van ‘praktisch haalbaar’.

Zelfzorg kan in mijn beleving hand in hand gaan met ook veel te doen voor mijn gezin. Zelfzorg zit dan in het op tijd gaan slapen, mijn werktijden afbakenen, de zelfstandigheid van mijn kinderen motiveren, zittend een koffie drinken, mijn grenzen op tijd aangeven, knuffelen in de zetel, met mijn koptelefoon stukjes ‘huishouden’ doen, hulp inroepen door een poetsvrouw in te schakelen, een boekhouder mijn financiële rompslomp te laten regelen, alles goed te organiseren en erin slagen om het noodzakelijke zo aangenaam mogelijk te maken.

En daarbij is het gewoon een feit dat ik gelukkig ben als mijn kinderen dat zijn. Hobby’s zijn een onderdeel van hun geluk. En binnen deze categorie zet ik hun geluk boven het mijne. Schiet me dood nu! Ik zeg het gewoon luidop, zoals het voor mij is. Een bepaalde vorm van eindeloos pleasen heb ik gelukkig wel door en voor het grootste deel onder controle. Maar ik ben mama, begrijp je? In functie van het welbevinden van mijn gezin ga ik ver. En dan is zelfzorg een relatief begrip waar ik mijn eigen definitie aan heb gegeven zolang ik actief deelneem aan het leven van mijn kinderen als ‘mama’. Binnen 10 jaar zijn er ook nog sauna’s hoop ik. Liefst met badkledij trouwens.

Zo ga ik nu op zaterdag, als het mijn beurt is om naar de training te rijden, niet over en weer rijden, maar naar een goeie koffiebar om in alle rust en met goeie koffie even door te werken. Ik werk graag. Dus ik word hierdoor zeker niet ongelukkiger. Ik word vooral ongelukkig als ik mijn werk niet kan doen, of niet ongestoord. Zo ga ik naar de bibliotheek tussendoor, nog steeds één van de fijnste plekjes ever. Zo geniet ik van het kind dat alleen thuis is terwijl het andere zich uitleeft tijdens zijn hobby. Zo ga ik met de hond wandelen terwijl Fran aan het paardrijden is. Zo pik ik tussendoor de collect and go op, of rij ik eens door de carwash met de auto. En in mijn ‘wishful thinking’ categorie zou je me ook tussendoor al sportief joggend kunnen tegenkomen, maar daar ben ik NOG niet ;-).

Raad ik dit iedereen aan? Nee, zeker niet. Het vraagt wel wat van me.

Word ik er zelf ongelukkig van? Nee, zeker ook niet.

Vervloek ik het al eens? Ja, alleen vergeet ik dat wanneer de kinderen zo enthousiast vertellen over wat ze gedaan hebben op de training of wat ze geleerd hebben in de tekenacademie, of glunder ik mee wanneer ik ze trots op een groot paard zie zitten of goed terecht zie komen na een serie salto’s.

Ik ben vooral blij dat mijn kinderen dingen hebben gevonden waar ze gelukkig van worden. Dat ze ontdekken dat er naast school nog veel meer is. Dat ze ontwikkelen op zoveel andere manieren dan enkel cognitief. Dat ze vrienden maken buiten school. Dat ze er helemaal voor willen gaan. En dan ga ik er gewoon mee voor, samen met hen. Door vooral taxi te spelen en te zien dat ze op tijd hebben gegeten en dat hun tok en turnzak klaar liggen.

Hoogsensitiviteit

En ja mijn zoon is hoogsenistief. Is dit wel goed voor een hoogsenistief kind, zal je denken? Want dat is de angst die veel ouders van hoogsenistieve kinderen voelen. Alles hangt af van je kind: wat het graag doet, wat de ‘stijl’ van de trainers is, wat de ‘sfeer’ van de groep is, of het combineerbaar is met school, dat het geen extra dosis prikkels is, dat het een vorm is van ontprikkelen,... En sporten is voor mijn zoon een heel belangrijke vorm van ontprikkelen.

Na een schooldag is hij mentaal wel overprikkeld, maar motorisch vaak onderprikkeld (altijd op je stoel blijven zitten vraagt heel wat van hem), dus is turnen zijn manier van mentaal ontladen en motorisch zijn honger voeden. En doordat hij zich moet concentreren om zonder verwondingen zo in de lucht te zwieren en draaien, kan hij even aan niets anders meer denken. Dus dit werkt voor hem. Zweten, concrete fysieke doelen, uitdaging, springen, lopen en omringd worden door voornamelijk vrouwelijke energie. Dat is zijn ding en dan krijgt hij vooral energie in plaats van dat hij er energie aan kwijt is, terwijl hij toch moe en voldaan thuis komt.

Hét hoogsenistieve kind bestaat niet. Dé perfecte hobby voor het hoogsensitieve kind bestaat ook niet. En geen enkele gezinssituatie kan je zomaar even vergelijken met elkaar.

Dus voel samen met je kind waar het zin in heeft. Dat is je startpunt. Want het is allemaal enkel mogelijk als de intrinsieke motivatie aanwezig is. Niet omdat een vriendje het doet, of omdat het jou leuk lijkt, of omdat iedereen vindt dat een kind een hobby moet hebben, omdat je man de voetbaltrainer is, ...

Vergeet daarnaast ook je eigen gevoel niet te ‘meten’ om te zien of je hier zelf mee voor wilt gaan, want hobby’s bieden vaak een extra uitdaging voor de logistieke puzzel van ons bestaan als ouder.

Tips

Tip voor iedereen die dit hele hobbycircus toch wilt proberen, maar nog niet goed weet welke hobby: het is het moment om te proeven van verschillende hobby’s! Want de tijd van proeflesjes en proeftrainingen komt eraan! Zonder verplichtingen, gewoon even proeven en voelen. Zo kan je je kind ook vertellen dat hij echt niet moet blijven gaan als het niet leuk was. Die proeflesjes zijn dan een soort ‘nooduitgang’ die je graag weet staan als je bang bent. Zolang je die weet staan, voelt het al een pak veiliger. Het zorgt ervoor dat je kind het misschien wel een kans wilt geven, omdat het weet dat hij/zij mag terug krabbelen als het tegen zou vallen.

Kijk naast de hobby op zich zeker ook naar hoe de sfeer is, hoe de trainers omgaan met je kind, hoe de communicatie verloopt,... en als je de kans ziet vertel dan even op voorhand aan de begeleiding dat het kan zijn dat je kind heel even de kat uit de boom kijkt voor het ergens ‘in wilt springen’.

Nog even enkele tips om overeind te blijven wanneer jullie ‘springen’:

1. Check eerst of het praktisch haalbaar is, ga op de website de uren en locaties opzoeken.
2. Ga op zoek naar een hobby die jouw kind aanspreekt, start vanuit zijn interesse en intrinsieke motivatie. Zoek samen uit wat er in jouw buurt allemaal mogelijk is en wanneer/of er proeflesjes mogelijk zijn.
3. Bel desnoods even met de begeleiding/trainer, zo kan je ook meer informatie aan je kind geven. Het helpt wel om op voorhand samen een soort beeld te schetsen, wanneer alles zo nieuw is. Hoeveel kindjes zitten er in de groep, naam trainer, koeken/drinken meegeven, ...
4. De eerste keer afzetten? Vertel je kind wat jij ondertussen gaat doen, benadruk het feit dat je na een uur terug daar bent om hem te komen halen en vertel ook nog eens wat de plannen daarna zijn. Vertel hoe trots je bent dat hij iets gaat proberen en dat hij niet meer terug moet als hij het niet leuk vond.
5. Terug ophalen? Wacht even met je vragen. Ook of hij nog terug wilt. Laat het even zakken. Vertel nog eens dat je trots bent dat hij wilde proberen en dat je blij bent om hem terug te zien.
6. Geen idee welke hobby? Wij zijn in het jaar voor ze aan hun hobby’s begonnen vaak naar het cultureel centrum geweest om naar voorstellingen te gaan kijken die je kon linken aan allerlei hobby’s. Uitzoeken wat onze kinderen graag wilden kunnen/leren hielp ons in de zoektocht naar hun hobby’s. Zo is Tuur zijn passie voor turnen ontstaan door naar een turnshow te gaan kijken. Zo wilden ze gaan freerunnen omdat ze voorstellingen met veel acrobatie heel cool vinden, maar geen feeling hebben met diabolo’s en draaiende bordjes. En paardrijden werd een hobby, omdat Fran beweert met dieren te kunnen praten en er heel graag voor zorgt.

Succes aan iedereen en mezelf ;-)

Mocht je meer vragen hebben over dit onderwerp, kan je hier terecht of op Instagram waar ik meer van dit soort tips met je deel.