Vaderdag: aan de vader van mijn kinderen

Het eerste teken

Een paar jaar geleden zag ik het nog niet zo goed. Wat ik in handen had, wil ik zeggen. Ik denk dat ik er beter in ben geworden door ouder te worden.

Nu zie ik heel goed hoeveel het waard is. En hoeveel jouw liefde voor mij en voor de kinderen waard is. Wat zeg ik? Het is alles wat telt in dit leven, dat uiteindelijk zo voorbijgaand is. Jij en ik, wij schrijven ons eigen verhaal, wat het ook moge betekenen voor de rest van de wereld. Voor ons is het alles. Jij en zij zijn mijn wereld en omgekeerd.

Ik wist het niet zo goed voor we eraan begonnen… Dat jij zo’n goede papa ging zijn.

En toen werd ons eerste kind geboren. Je was muisstil tijdens de bevalling. En als je haar voor het eerst zag, rolden de gelukstranen over je wangen. Ik vergeet nooit de blik vol liefde die je me toewierp zodra ze geboren was. ‘Is dit van ons? Hebben wij dit kunnen maken?’

Dat was het eerste teken. 

Het tweede teken

Het tweede teken volgde al snel. Je lag een paar uur met haar op je buik. Je besnuffelde haar, rook haar, voelde haar. Je was instant verliefd op je dochter en ik wist: Die twee, dat is voor altijd en altijd.
 

In de daaropvolgende jaren volgde het ene na het andere teken. Je bezorgdheid als ze viel of zich pijn deed. Je oeverloze geduld als ze huilde. Je zachtheid als je met haar omging. Je radeloosheid als je iets niet wist… En tegelijk je vastberadenheid om sommige dingen te doen, zoals hoe je haar kon rustig krijgen. O ja, en heb ik al gesproken van de hoeveelheid filmpjes en foto’s die op je gsm stonden en staan?

En toen kwam ons tweede kind. En opnieuw stroomden de tranen van puur geluk over je wangen. En groeide je respect voor mij, want je kon maar niet vatten hoe ik dat had gedaan, zo twee kindjes op de wereld zetten. Dus besloot je van bij het begin om al je meisjes zo goed mogelijk te beschermen.