6728fi.jpg

Voor de papa's: neem eens een kijkje in het hoofd van je pas bevallen partner

17/06/2020

Deze blog is voor je partner, echtgenoot, teamspeler, jouw partner-in-crime. Stuur hem deze blogpost door of lees hem samen. Want ook al is jouw persoonlijke beleving op zich al ontzettend bijzonder, die van de papa is zeker niet te minimaliseren.

Hallo toekomstige papa, eerst en vooral van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap. Ik hanteer bewust het woord “jullie”, omdat jullie met twee zijn. Ik kan me niet inbeelden welke fantastische, intense ervaringen jij hebt gehad bij het nieuws dat jullie gezin binnenkort groter wordt. Ik heb enkel een fantastische man, die ik doorheen onze zwangerschap zo goed mogelijk ondersteund en betrokken heb. Want het is een gezamenlijk avontuur. Jij speelt een even grote rol als de moeder.

Je kan misschien wel stellen dat het vooral jouw vrouw is die de baby draagt, maar de wetenschap heeft ons doorheen de jaren getoond dat vaders een even hoog gehalte aanmaken van de stof oxytocine. Deze stof zorgt voor de verbinding tussen jouw en je kind. Dus voel je nooit minderwaardig in dit proces. Het klopt dat je vrouw een stapje voor heeft op dit hele avontuur, aangezien de baby binnenin haar groeit en zij het harde werk doet om hem ter wereld te brengen. Maar jullie staan zeker op gelijke hoogte vanaf de baby er is.

Doorheen deze blogpost wil ik jou enkele belangrijke tips meegegeven die je hopelijk ondersteunen in het nieuwe leven als vader. Ik ga op een zo simpel mogelijke manier je proberen te ondersteunen omtrent alles wat te maken heeft met hormonen, het gewicht, wat te doen en te zeggen en andere overlevingstips. Maar de belangrijkste van allemaal is: blijf samenwerken met jepartner. Schuif jezelf niet op de achtergrond, want je speelt zo een belangrijke rol in dit alles.

Maar vooral: geniet. Want er is niets mooier voor een vrouw dan te zien hoe haar man evolueert tot een fantastisch goeie papa.

Deze blog is opgedragen aan alle mannen die papa worden of net zijn geworden. Vanaf nu ben je niet meer een individu. Je moet je realiseren dat je niet enkel de zorg zult dragen voor je prachtige baby, maar ook nog eens voor je vrouw. En dat maakt het een stuk ingewikkelder. Maar geen zorgen. Na het lezen van deze blogpost, hoop ik dat het je een stuk makkelijker afgaat.

De hormonale instabiele tiran

Misschien heb je er al van gehoord, misschien nog nooit, maar de postnatale toestand of zoals ik het liever noem ‘trimester vier’, heeft vaak te maken met een algemene noodtoestand waarin je je vrouw ziet functioneren. Alsof ze plots geen vat meer heeft op de situatie en je vrouw transformeert tot een postnatale hormondenbundel. Geen zorgen, dit is normaal, doodnormaal.

Op sommige momenten ga je nog minder van je vrouw begrijpen dan dat je nu al doet en soms lijk je haar misschien niet te herkennen. Je hebt geen flauw idee hoe die zelfzekere vrouw waar je je leven mee deelt zo snel kan veranderen in een hopeloos onwetend geval. Maar geloof mij, dat weten we op dat moment zelf niet.

Veel heeft te maken met hormoonschommelingen die vrijkomen en waar wij, als nieuwe mama, geen vat op hebben. We begrijpen ook niet waarom we plots om de stomste dingen moeten huilen. Wij begrijpen ook niet waarom de kleur van gordijnen ons mateloos irriteert of waarom we boos worden dat jij in file hebt gestaan. Wat ik nu wel weet, en kan beloven: dit gaat over. Zodra onze hormonen weer in balans zijn, keert de rust terug en herken je je partner weer. Dit vraagt alleen tijd.

Tenzij je zin hebt in een stevige ruzie of om onze tikkende tijdbom te laten exploderen, vermijd je beter op dit moment spannende initiatieven zoals naar de voetbal gaan of een nieuwe hobby starten. Het is niet dat we het je niet gunnen, integendeel. Maar op dit moment in jullie leven is het gewoon niet aan de orde. Een nieuwe mama heeft vooral jouw aanwezigheid nodig, jouw steun en begrip. Verzet die voetbalmatch naar een latere datum en stel in plaats daarvan voor om met haar in de zetel te zitten. Kijk samen een film en ondersteun haar tijdens de snel op elkaar volgende voedingsmomenten. Onthoud vooral dat je op dit moment een nieuwe baby hebt en je vrouw geen zin heeft in kinderlijk gedrag van haar partner omdat hij een avondje uit wilt. Die avonden komen echt nog wel terug, daar heb je alle recht op. Maar op dit moment liggen je prioriteiten thuis.

Dit wilt niet zeggen dat je vrouw aan de voordeur moet klaarstaan met de baby wanneer je thuiskomt. Ook al heeft zij er een hele dag opzitten tussen de luiers, voedingen en huilbuien, jij verdient even hard een moment om na een werkdag thuis te komen zonder meteen in de babymodus gesmeten te worden.

Sorry, je bent een goeie papa

Tijdens de eerste weken schommelen wij vrouwen tussen verschillende emotionele toestanden. Van doe-nu-ook-eens-iets tot geef-de-baby-maar-aan-mij-ik-kan-dat-beter. Het spijt ons, oprecht. Achteraf gezien beseffen we ook niet goed waarom we zo doen of zo denken. Dit wil niet zeggen dat alles zomaar verweten en gezegd kan worden omdat wij ons zo onstabiel voelen. Probeer bij bepaalde ruzies de verwijten te doorzien of te negeren, want ze zijn zo niet bedoeld. Het is nu eenmaal een feit dat er tijdens deze eerste onzekere weken in jullie nieuwe leven soms woorden of ruzies ontstaan uit onmacht.

Ook langs de kant van de man. Want ook al beweer je dat je het nooit zal doen, er zal een moment zijn dat bij jou de emmer overloopt en je je luidop de vraag stelt: ‘hoe komt dat dit nog niet gebeurd is, jij bent heel de dag thuis?!. 

Het mooie hieraan is ook dat je beiden terug de rust vindt. In sommige gevallen betekent ‘ja’ een ‘nee’ en omgekeerd. En in elke situatie kan ik je de tips meegegeven: toon begrip, knik gewoon bij wat ze zegt of negeer het. Helaas heeft dezelfde reactie op twee identieke situaties meestal niet hetzelfde effect. Maar héy, liefde is een werkwoord.

Wanneer een compliment wonderen doet

Helaas is het in België zo dat vaders recht hebben op amper tien dagen vaderschapsverlof. Daar kan  jij of je partner niets aan veranderen. Hoe goed je je best ook doet om ondersteuning te bieden en de zorg te dragen tijdens die eerste tien dagen, herpak je daarna het gewone leven, vaak sneller dan je vrouw. Dit betekent dat er nachten zijn dat je moet slapen, want je wekker gaat ’s morgens af en daar kan niemand iets aan doen.

Mijn echtgenoot bedankt me na twee en half jaar nog steeds regelmatig voor het dragen van onze dochter. Volgens hem zou niemand anders het zo goed doen als ik en alhoewel ik hier soms om lach, laat het mijn hart iedere keer overlopen van liefde.

Jouw vrouw is inderdaad de hele dag thuis en wanneer je dan ’s avonds van je werk komt, ligt het huis er ontploft bij en ligt zij misschien met jouw kindje in de zetel, nog steeds met dezelfde pyjama als de vier dagen daarvoor. Maar realiseer je dat ze echt wel meer doet dan alleen maar in de zetel liggen. Tussen het verschonen van luiers, voeding geven en in slaap wiegen zorgt zij ervoor dat jouw pasgeborene de hersenactiviteit ontwikkelt tot vertrouwen en sociaal contact.

Net zoals zij jou niet mag verwijten dat jij een hele dag weg bent van thuis en niet in staat was om voor je kind te zorgen. Het ding is dat jullie hetzelfde leven als nieuwe ouder ervaren. Jij bent dan misschien wel jaloers op het feit dat ze een hele dag kan rondlopen in haar pyjama, zij is dat dan weer op het feit dat jij meer sociaal contact had dan alleen met een pasgeborene die niet terug spreekt.

Delete het onderwerp gewicht

Tenzij je niet kunt liegen zonder dood te vallen, antwoord je standaard ‘ja’, als je vrouw vraagt of ze er mooi uitziet in een outfit. Wanneer ze vraagt of haar buik niet teveel zichtbaar is zeg je dat ze gek is en er nog nooit zo mooi heeft uitgezien. De kans dat ze dit echt gelooft is klein. Maar houd je aan de theorie van de klassieke conditionering. Hoe meer je uitspreekt hoe mooi ze eruit ziet, hoe sneller ze het zal geloven.

Het is mogelijk dat de pakjesdienst na een paar maanden het nieuwste ‘Fitmom boek’ levert omdat ze dit besteld heeft, maar dan lag de keuze bij haarzelf. Als jij dat doet wordt de goedbedoelde en lieve attentie in haar ogen een verwijt, dat ze in jouw ogen te dik is. En ik hoef niet uit te leggen waarom dit een slecht idee is, toch?!

Wil je je vrouw verrassen, doe dat dan met complimenten of een bos prachtige bloemen. Koop geen pralines of lingeriesetje, want al deze geschenken zal zij automatisch associëren met het feit dat zij nog steeds haar zwangerschapskilo’s heeft.

Wanneer je vrouw zeurt over het feit dat ze te dik is, antwoord dan enkel dat ze zonet een prachtig kind op de wereld gezet heeft. Zodat ook zij deze twee aan elkaar kan koppelen en zich realiseert wat voor bijzonders haar de gewichtstoename heeft geleverd.

Mama en papa zijn evenwaardig

Dat we het onderwerp ‘gewicht’ in alle talen moeten vermijden is duidelijk. Maar wat mag je dan wél zeggen tegen de vrouw van wie je houdt? Wat zeg je dan wel tegen een persoon die hormonaal zo onstabiel is dat je soms niet meer weet wat goed is? Wat moet je doen? Hoe pak je dit aan?

In vele gevallen zal een goeie observatie je de antwoorden aanreiken. Er is niets mis met het voorstellen om te helpen. Moet de baby in bad, stel dan voor om dit te doen. Wie weet antwoordt ze zelf dat het niet nodig is, maar misschien helpt het wel om het samen te doen? Ik als kersverse mama was al dankbaar als mijn man voorstelde dat ik een moment voor mezelf nam en in alle rust zou douchen, en dat hij wel alle zorg op zich nam voor onze dochter.

Moedig haar aan om sociale contacten te hebben. Ze zal misschien geen zin hebben in een avondje uit met de vriendinnen omdat ze haar baby niet wilt achterlaten. Waarom nodigt ze hen dan niet thuis uit? Waarschijnlijk omdat ze zelf doorheeft hoe ontploft het huis erbij ligt? Wedden dat wanneer je haar aanmoedigt die vriendinnen uit te nodigen en je het huis stofzuigt ze je meer dan dankbaar is?

Men beweert vaak dat moeders een sterkere band hebben met hun kind omdat zij er nu eenmaal voor gezorgd hebben dat die baby effectief ter wereld kwam. Het is wetenschappelijk bewezen dat moeders een sterke dosis oxytocine aanmaken. Maar sinds kort heeft men ook ontdekt dat vaders die veel met hun kinderen bezig zijn, dezelfde waarde oxytocine aanmaken. Je hoeft dus zeker niet onder te doen voor je vrouw.

Jullie zijn teamplayers, jullie kozen samen voor dit leven en willen het samen zo goed mogelijk doen. Zeg dan ook niet ‘zou je niet beter..’ maar ‘zouden we niet beter…’. Dat kleine woordje zorgt voor een wereld van verschil. De nieuwe moeder is allesbehalve de allesweter en het feit dat ze zich zo hulpeloos voelt, zorgt er ook voor dat jij, als vader, ook jouw inbreng moet hebben. Stel leuke uitstapjes als het gezin voor, verdiep je in de wereld van baby’s aan de hand van boeken of tijdschriften en kom met die informatie naar huis. Jouw vrouw zal hierdoor zeker aangenaam verrast zijn en hier heel dankbaar voor zijn. Die kleine handelingen zorgen ervoor dat ze zich niet alleen in dit avontuur zal voelen.

Weet dat je vrouw beseft dat ze niet alleen hoeft te zorgen voor de baby maar dat ze ook de rol van partner heeft. Op dit moment van jullie leven voelt ze zich hier vaak slecht in. Want door de komst van de baby vervult ze haar rol als partner niet optimaal.

Dat zorgt ook voor een slecht gevoel. Ze weet dat ze soms beter haar best moet doen om jou te plezieren. En dat ze zich hierin zich vaak gefaald voelt. Verzeker haar dat dat niet zo is en geloof dat ook zelf. De komst van de baby neemt haar liefde voor jou niet weg. Haar aandacht is nu niet meer enkel op jou gericht, maar deze komt zeker terug. Vergeef haar dat ze tijdens jullie eerste avondje zonder baby voortdurend op haar telefoon kijkt en over niets anders lijkt te praten dan jullie kindje. Maar besef dat het feit dat ze aan tafel met jou zit al een grote stap is in haar nieuwe leven als moeder.

#teamgoals

Draai het of keer het hoe je het wilt, probeer het te ontkennen of rooskleuriger te maken dan het is, maar een kind krijgen verandert de dynamiek in huis. Plots transformeer je van koppel naar ouders. Je moet niet langer enkel je eigen behoeftes bevredigen, je doet dat nu ook voor dat kleine hulpeloze wezentje. Dat lukt niet altijd even goed, maar je moet steeds in je achterhoofd houden dat jullie een team zijn.

Op een bepaald moment kozen jullie voor elkaar en daar hadden jullie een goeie reden voor. De nieuwe baby zorgt voor enkele tijdelijke veranderingen in jullie leven, maar jullie blijven wel een team. Jij bent diegene die je vrouw door en door kent, je kent haar grenzen, soms zelfs beter dan zijzelf. Laat haar dus niet meer doen dat dat zij aankan. Ze zal dat misschien willen, maar hou haar hierin tegen. Je hoeft niet te zeggen ‘zal ik het wel even doen, want je ziet er moe uit’, want in de oren van een kersverse, onzekere moeder, klinkt dit enkel als een verwijt. Door zulke dingen te zeggen komt het bij haar over alsof ze faalt als moeder en dat wil ze allesbehalve. Sterker nog, ze gaat nog meer haar best doen dan ze nu al doet om jou het tegendeel te bewijzen.

Maar niemand houdt jou tegen als zij eindelijk in slaap valt de babyfoon mee naar beneden te nemen en voor de baby te zorgen, terwijl zij nog wat slaap inhaalt. In dit geval zal ze het zien als een geschenk dat welkom was.

Als je in leven wilt blijven, doe dan zeker niet dit

Oké, eerlijk toegegeven: het is makkelijk om te zeggen wat je wel en niet moet doen als kersverse papa en steun en toeverlaat van je vrouw. Want ik weet dat je intenties goed bedoeld zijn en jij alleen het beste wilt. Bovenstaande informatie leer je door fouten te maken en jouw partner goed te observeren. Toch zijn er een aantal dingen die je gewoon niet hoort te zeggen of te doen als kersverse papa. Wij moeders vergeven makkelijke schoonheidsfoutjes, maar volgende voorbeelden zullen erg zwaar doorwegen. Dus als je iets uit deze blogpost meeneemt in je eerste weken als partner/papa, moeten het volgende dingen zijn:

Zeg nooit in het ziekenhuis hoe moe je bent.
Nooit, never, jamais. Het kan goed zijn dat jij er een kutnacht hebt opzitten, maar houd dit dan toch maar voor jezelf. Vooral niet tijdens de eerste dagen nadat de baby geboren is. Jij bent moe, serieus?! Hoe denk je dat wij ons moeten voelen? We zijn daar vanonder – en dat mag je in sommige gevallen letterlijk nemen – helemaal opengescheurd. Wij hebben er in de meeste gevallen er een arbeid opzitten van 24 uur – al dan niet met een langdurige perstijd – en in dit geval, sorry mannen, hebben wij alle recht op klagen en zagen dat we moe zijn. Dus sorry guys, slik die hoop op medelijden en begrip in, want van je partner zal je dit nu even niet krijgen.

Als de baby huilt, draai je dan niet om in bed maar sta op.
Een huilbaby kan erg zwaar zijn. Een gewone baby ook. Feit is dat een baby ’s nachts niet doorslaapt de eerste weken. Maar vraag je af wat het ergst is; een huilende baby of een moeder vol hysterie?!

Hoe goedbedoeld die overuren ook zijn, denk hier twee keer over na.
Je bent een geweldige echtgenoot, een geweldige vriend, een fantastische papa en een ontzettend goeie werknemer. Maar ik zou je toch aanraden je nooit zomaar vrijwillig aan te bieden bij het maken van overuren op het werk. Hoe handig die financiële voordelen ook lijken, thuis wachten er twee personen op jou die je meer nodig hebben.

Speel niet de betweter, tenzij je gelijk krijgt van de overheid.
Elk individu heeft een andere opvoeding gekregen. Dus soms kan het gebeuren dat jullie elkaars aanpak in vraag stellen. Daar is op zich niets mis mee, maar hou die vraag voor jezelf. Probeer de aanpak van je vrouw niet te corrigeren omdat je denkt het beter te weten. Fouten maken kan en mag, een baby is heel vergevingsgezind. Je vrouw zal dit minder zijn met een betweter als partner.

 

De laatste survival tips

Eerst en vooral: alles verandert. Je partner verandert van vrouw naar moeder, je leven verandert maar ook jijzelf verandert. En dat is meer dan oké. Niemand zegt dat de huidige situatie, jullie leven of de houding van uw partner blijvend zijn. Soms vragen dingen tijd en een baby in het gezin is er zo eentje die heel (lees: hééééééééééééééééééél) veel tijd vraagt. Heb hier dan ook geduld in.

Wanneer een vrouw kiest om borstvoeding te geven lijken mannen ervan uit te gaan dat ze niet kunnen helpen of ondersteunen. Maar ook al heb je meer dan gelijk dat er uit jouw tepels geen moedermelk komt, die ondersteuning kan breed zijn. Hou jezelf bezig met rekeningen, de afwas, de wasmachine, de boodschappen of geef haar gewoon de zapper voor de TV. Wij moeders verwachten niet erg veel hoor.

Hoe meer je bezig bent met de baby, hoe meer oxytocine je aanmaakt en hoe sterker de band die je ontwikkelt met je kind. Een baby neemt heel veel en heel snel op. Een papa die van in het begin er afzijdig bijstaat zal een fenomeen worden dat langere tijd zal aanslepen. Het is wetenschappelijk bewezen dat kinderen die in de beginjaren vooral in contact staan met de moeder, later bestempeld worden als de zogezegde mama’s kindjes. Weet dan dat je hier een groot aandeel in hebt. Je kan dan misschien geen borstvoeding geven, maar om te spelen met de baby, hem of haar in bad te zetten en te verschonen of te knuffelen moet je niet bepaald in het bezit van moedermelk zijn.

Een goede vader of echtgenoot heeft weinig te maken met DNA maar met betrokkenheid. Denk dus niet dat wanneer je je te veel of onnodig voelt dat het ook zo effectief is. En stel dat jezelf het ‘slechte voorbeeld hebt gekregen’ vroeger, doe het dan zelf beter. Want op dit moment ben jij verantwoordelijk voor het voorbeeld dat je je eigen kind geeft.

Ik weet dat wij vrouwen soms moeilijk te doorgronden zijn en dat het soms handig zou zijn moest onze partner in ons hoofd kunnen piepen. Helaas bezit geen enkel persoon die capaciteit, maar ik ben ervan overtuigd dat deze blog toch een goeie zet in de juiste richting is. Veel succes papa!

 

Deze blog verscheen eerder op Smotherhoods