Vraag het aan Lieve: Help, hoe ga je om met een overenthousiaste schoonmoeder?
Ondertussen is dat gebeurd en is de volgende vraag telkens als ze nog maar hoort dat we weggaan: 'Gaat de baby mee of kan ik erop passen?' Binnen een maand gaat ze afwisselend week om week met mijn moeder een dag per week erop letten. Ook hier is er een concurrentiestrijd aan de gang. Wat als zij op vakantie gaat en er een keertje minder dan mijn mama op kan passen? Ik ben dit zo beu al na vier weken en weet niet hoe dit nu verder moet…'
Antwoord: Wees mild voor haar en jezelf
Haa, schoonmoeders. Daar kan soep van gekookt worden en boeken over geschreven. Om maar te zeggen: het ligt gevoelig. En van de schoonmoeder wordt een hoop minder verdragen dan van de eigen moeder. Alsof menig vrouw zich bedreigd voelt door haar. Wanneer we er van dichterbij naar kijken, valt er veel over te zeggen.
Mogelijk allebei bang
Het is immers interessant om te gaan kijken naar de behoefte onder het - laat ons eerlijk zijn - opvallende gedrag. Ik proef veel onzekerheid. Misschien is ze ook wel bang dat ze haar kleinkind niet gaat zien opgroeien? Of dat ze te weinig in de pap te brokken heeft? De oplossing is dat je haar expliciet kan gaan erkennen in haar rol. ‘Merci om er te zijn voor ons.’
Bovendien is het goed om even in eigen boezem te kijken. Ik ga er even van uit dat het jouw eerste kindje is. Dat maakt het extra moeilijk om los te laten. En zéker aan de schoonmoeder. Alsof je bang bent dat ze het gaat overnemen. Jullie zijn dus mogelijk allebei bang. Onthoud dat ze je partner heeft grootgebracht en dat dat echt goed verlopen is, getuige de fijne relatie die jullie hebben.
Duidelijk, maar vriendelijk
Kijk ook naar het positieve van haar gretigheid. Ze ziet jullie kindje dolgraag! Ik ben zeker dat ze ervoor door het vuur zou gaan. Dat is toch fantastisch? Ik zeg altijd: ‘It takes a village to raise a child.’ Dat ze zo paniekerig doet, heeft volgens mij te maken met dat ze zich in haar nieuwe rol te weinig erkend voelt. Je kan dat misschien nog wat extra in de verf zetten.
Haar vraag om op de baby te passen, is heel lief maar te vroeg. Het kind is nog maar net uit uw lijf, bij wijze van spreken. Vertel haar duidelijk maar vriendelijk dat je begrijpt dat ze daar heel erg naar uitkijkt en dat je het heel fijn vindt dat ze dat wil doen (liegen mag soms) maar dat het nu gewoon nog te vroeg is. Voor iedereen trouwens. Jullie kindje blijft nu nog gewoon bij jullie. Punt.
Als een leeuwin
Ik weet het. Je bent een leeuwin. Je wil dat ze stopt met altijd JOUW welp uit zijn hol te slepen. Dat is ook heel menselijk. Probeer het daarnaast ook wat los te laten en de positieve intentie te zien. Jij bent de moeder en jij bepaalt gewoon wat er gebeurt. Hoe meer duidelijkheid ze krijgt, hoe beter. Maar wees mild voor haar en voor jezelf. Jullie zijn een nieuw evenwicht aan het zoeken. Opeens maak jij deel uit van de moeder-community waar zij al zolang deel van is. In dat opzicht kom jij op háár terrein. Dat vraagt tijd om allemaal zijn plekje te zoeken.
Hoe dan ook. Mocht je er graag iets over zeggen, laat je partner dat dan doen. Twee leeuwinnen vechtend om één schattig welpje...dat komt niet goed. Hij weet het beste hoe zijn moeder kan aanpakken, ze spreken dezelfde taal en kennen elkaar goed. Dat geeft jou de kans om lekker te genieten van je kindje terwijl hij de hete kastanjes uit het vuur haalt. Teamwork heet dat dan! ;)
