Waarom ik kinderen wil
Ik was nooit een meisje dat graag met de poppen speelde. Ik heb nooit graag moedertje en vadertje gespeeld. Toen ik puber was, was het bijberoep van babysitster maar voor een erg korte tijd weggelegd (I was in it for the money, en een beetje omdat De Babysittersclub toen keicool was).
De stiekeme reden waarom ik kindjes heb gewild
Ik ben nooit leidster geweest in de jeugdbeweging. Ik heb nooit een grote affiniteit gevoeld met baby’s. En eerlijk? Op de manège en in de dansschool vond ik de kleintjes altijd mateloos irritant, ‘Bah, kinders’, is dan ook een uitspraak die je mij vaak hoorde/hoort zeggen (de eerlijkheid gebiedt mij de tegenwoordige tijd te gebruiken).
Waarom ik toch koos om er eentje (so far…) op de wereld te zetten is dan ook een tikkeltje alternatief te noemen op zijn minst…
Het is een beetje gênant, maar de reden waarom ik kinderen wou, was puur egoïstisch. Ze komt voort uit mijn grootste angst; namelijk de angst om eenzaam en verlaten te leven. De angst om op mijn 88 jaar in een rustoord te zitten met kniehoge nylonkousen onder een te korte rok, met verweekte speculooskoek op mijn blouse en een permanent van 14 weken oud op mijn hoofd.
Eindeloos voor mij uit starend, te blind om mee te doen met de bingo, te stram om te participeren aan de seniorengym. Hopend op een bezoekje… Bezoek dat maar één zondag in de maand tijd voor me heeft, voor snel snel, een blitzbezoek, een koffie en een korte babbel, en dan weer weg.
10 redenen waarom ik superblij ben dat ik een kind heb gewild
Ik hoop zo hard dat ik zo een goede, wat zeg ik, schitterende band met mijn (4? Meer?) kinderen kan krijgen. Dat ze, als de dag komt dat ik oud en versleten ben, graag voor mij zullen zorgen. In eerste instantie wilde ik dus 7 kinderen: een kind om elke dag van de week te vullen,. Maar blijkbaar is dat niet praktisch haalbaar. Niet als je er pas aan begint rond je dertigste. Niet als je beiden voltijds werkt. En eigenlijk is het ook niet meer verantwoord – overbevolking en al …
Maar laat ik vooral ook even de andere redenen op een rijtje zetten waarom ik nu superblij ben dat ik een kind heb gewild:
- Iemand hebben om voor eeuwig en altijd onvoorwaardelijk graag te zien.
- Een stukje echtgenoot en ik samen in een mini-mensje.
- Grootouders dolgelukkig gemaakt.
- Die kleine mollenhandjes en marsepeinen teentjes.
- Een persoonlijkheid vorm zien krijgen.
- Naar pretparken, Disney en Studio 100-evenementen mogen gaan, met een excuus (‘Het Is voor de kleine.’).
- Feestdagen = cadeautjes!
- Dankbaar Instagrammateriaal (sorry doggy, baby’s krijgen meer likes).
- Iemand iets kunnen aanleren. Spelling: check. Wiskunde: check. Hoe raketten naar de maan vliegen: niet zo check (werkpuntje!).
- Zwanger zijn (loooooved it).
Voor de goede orde: ja, ik ben ook bereid om voor mijn papa te zorgen later, om te kiezen voor een kangoeroewoning, er de extra was en plas bij te nemen, de hele rimram.
