Waarom mama zijn iets anders is dan papa zijn

Het traditionele rollenpatroon

Ik en mijn man, we houden allebei evenveel van onze kroost. Ontzettend veel. Maar we vullen onze ouderrol anders in. Het is een huizenhoog cliché. Maar dit cliché blijkt toch wel de realiteit.

Mama zorgt. Willen de kids eten, moeten ze pipi doen, in bad, gaan slapen, één adres: mama. Let wel, als mama van huis is, dan kan papa dit allemaal perfect managen. Maar als moeder de vrouw aanwezig is op het appel, dan gaat het als van nature. Mama zorgt.

Papa speelt en knuffelt. Als papa er is dan wordt er geknuffeld in de zetel, wordt er illegaal snoep uitgedeeld, lekker lang naar televisie gekeken. Als papa boodschappen doet dan gaan ze maar al te graag mee. Want dat betekent extra goodies: snoep, chocolaatjes, een dvd’tje, een kleurboek …  Langer opblijven ’s avonds? Als we dat lief vragen aan papa, is dat zo in de sjakosh!

Mama troost. Als ze pijn hebben, of ze hebben een nachtmerrie, wordt er altijd eerst ‘mama’ geroepen. Vooral ’s nachts. Uiteraard dan. Het lijkt alsof ze een soort woordeloos pact hebben afgesloten met hun papa dat hij niet beschikbaar is voor commentaar tussen 23u en 7u. ’s ochtends.

Papa euh schiet uit zijn slof. Als ze stout zijn geweest (rommel hebben gemaakt, hun bord niet willen opeten …), zie je ze denken: waar is mama nu als je haar nodig hebt? Want ja, papa, die kan serieus boos worden. Let wel, mama ook, maar dat hoge piepstemmetje, dat stelt maar weinig voor.

Mama is de eindverantwoordelijke

Papa is zo nodig om het evenwicht te houden in huis. Eens gezellig te knuffelen maar ook eens flink boos te worden. Maar blijft wel dat ik mij als mama de eindverantwoordelijke voel. En dat legt de nodige druk op mijn schouders.

Als ik voor het werk twee dagen weg moet, dan bereid ik dat grondig voor. Ik maak stapeltjes met kledij, ik zorg dat er eten in huis is. Ik zorg ook voor de nodige opvang.

Als papa weg moet, dan … euh … is hij weg.

En, weet je, mijn omgeving bevestigt dit. Als ik dus weg ben, dan wordt papa gegarandeerd in de watten gelegd. ‘Je mag hier altijd komen eten he!’ ‘Ga je op tijd aan school geraken of moeten we inspringen?’ Alsof ik eigenlijk toch wel een klein beetje een onmens ben dat ik hem alleen gelaten heb :-).