Waarom nog geen vaccins voor onthaalouders?
Ik heb een zoontje van net twee jaar. Hij heeft nog geen coronavrije verjaardag gehad, en daar kan ik mee leven. Soms gebeurt er iets in de wereld waar we ons naar moeten schikken, en dan moeten we er het beste van maken. Hij weet gelukkig ook niet beter. Hij denkt dat mondmaskers bij het normale leven horen. Hij stelt zich geen vragen.
Ik wel. Ik weet één ding zeker: ik zou het voorbije jaar niet overleefd hebben zonder mijn onthaalmoeder. Zij is dé reden waarom mijn zoontje in de voorbije twee jaar opgegroeid is tot een geweldig mannetje. Zij doet haar job met hart en ziel. Letterlijk. Ze is een slimme vrouw, die een (wat men in de volksmond noemt “goede”) job heeft laten staan om haar passie te volgen. En wat ben ik haar daar dankbaar voor. Ik denk dat ik een berg bloemen, chocolade en Bongobonnen zal moeten kopen om haar dat duidelijk te maken als mijn zoontje in de herfst naar de kleuterschool vertrekt.
Soms vraag ik mij af waarom ze dat in godsnaam doet. In zo’n slecht statuut werken. Dat kan enkel door zoveel liefde voor de kindjes en (stiekem hoop ik dat toch) de ouders. Ik hoop voor elk kindje dat nog in Godsheide geboren moet worden, dat ze bij haar terecht mogen komen. De wereld zou er potentieel een serieus stuk mooier op kunnen worden.
Dat er te weinig budget is om de lonen fenomenaal te verhogen, extra omkadering te voorzien en nog zoveel meer, dat kan ik ergens nog begrijpen. Geld zal er altijd te kort zijn, het is altijd kiezen en verliezen op dat vlak. Alle kleine beetjes helpen, en de sector zal blij zijn als ze voelen dat er op dat vlak inspanningen gebeuren. Maar waar ik vandaag niet bij kan, is dat mijn onthaalmoeder niet prioritair een vaccin kan krijgen.
Zij heeft in het voorbije jaar – net zoals het ziekenhuis- en rusthuispersoneel – in de vuurlinie gestaan. Elke dag neemt zij liefdevol haar kindjes binnen, niet wetende of die snotneus een verkoudheid dan wel het coronavirus is. Ze heeft het élke werkdag, zonder zich vragen te stellen, gedaan. Ze brengt daarmee niet alleen haarzelf, maar ook haar familie mogelijks in gevaar. En ze doet het toch!
Ik vraag niet om geld, extra personeel of extra verlofdagen. Ik vraag ook niet om zelftesten, want daarmee los je het risico niet op. Ik vraag om een vaccin. Dat mag zelfs via het systeem van de reservelijst zijn, want als ze daar bovenaan komt te staan, zou het snel kunnen gaan. Toon de ballen die zij ons elke dag toont. Doe het gewoon.
Karen Weis