Waarom worden medewerkers van kinderdagverblijven en leerkrachten niet officieel erkend als zorgberoep?
Dat net mijn “village” zo slecht ondersteund wordt door de scholenkoepels en Kind & Gezin kan er bij mij niet in…
Ik begrijp dat we dit lelijke virus onder controle moeten krijgen. Ik ben meer dan bereid om daarin mijn steentje bij te dragen. Ik doe dan ook wat ik kan, maar het water staat me aan de lippen.
Ouders worden door de grillen van verschillende regeringen en overkoepelende organisaties geleefd momenteel. Het gebrek aan capaciteit om een beslissing te nemen en de onzekerheid die er de voorbije dagen was, drijven mij tot mijn breekpunt.
Ikzelf heb twee zonen, eentje in de peuterklas en eentje in de kinderopvang. Enerzijds word ik door beide organisaties gevraagd mijn kinderen thuis te houden. Anderzijds verwacht mijn werkgever dezelfde inzet als altijd. Ik wil iedereen graag geven wat ze willen maar daarmee verloochen ik mezelf.
Kies ik ervoor om mijn kinderen thuis te houden, dan ben ik een slechte werknemer en belast ik onze sociale zekerheid met mijn (onnodige) tijdelijke werkloosheid. Kies ik ervoor om mijn werk te doen, dan ben ik een slechte ouder en had ik maar twee keer moeten nadenken voor ik aan kinderen begon. En kies ik ervoor om de kinderen te laten opvangen door mijn naaste omgeving (grootouders) zodat ik kan werken, dan leef ik de maatregelen niet na en breng ik anderen onnodig in gevaar.
Wat ik ook doe, gevolgen en meningen zullen er altijd zijn.
En net daar wringt bij mij het schoentje.
Kind & Gezin publiceert een open brief om iedereen op te roepen mild te zijn voor de ouders van vandaag. Net als de scholenkoepels dekken ze zich in en proberen de schade die ze zelf veroorzaakt hebben in te perken. Waarom doen Kind & Gezin en de onderwijsvakbonden niet méér om medewerk(st)ers van kinderdagverblijven en leerkrachten officieel te erkennen als zorgberoep? Maar vooral, waarom ben ik de schuldige, wat ik ook kies?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben alle instanties waarnaar ik verwijs zeer dankbaar voor hun inzet en de dienstverlening die ze doorgaans bieden. Maar nu ben ik gewoon enorm teleurgesteld dat ze niet meer doen om hun eigen sector, en daarbij de mensen die mee zorgen voor kinderen en bijgevolg ook mijn kinderen, te beschermen.
Ondertussen zitten mijn kinderen weeral voor schermen terwijl ik me door dossiers worstel en niet zelden zelf vergeet te eten en drinken.
Kimberley
