Wacht maar tot ze wat ouder zijn, dan wordt het gemakkelijker

‘Vind je het nu niet een pak makkelijker dan toen?’, vragen ze. Ik moet niet lang nadenken … het zal nog niet zijn!

De voorbereidingen

Bezoek uitnodigen bij ons thuis. Ik zag daar de voorbije jaren echt wel tegenop. De voorbereidingen, de drukte … en dat gecombineerd met twee Duracellbatterijtjes die geen boodschap hadden aan het feit dat mama en papa nu eventjes moesten zorgen dat alles aan de kant stond, dat er eten op tafel kwam … Het verschil tussen nu en toen is eigenlijk immens:

• Ik kan plots weer koken. Zonder dat er een of twee exemplaren letterlijk aan mijn been hangt/hangen. Oké, ik moet soms beroep doen op hun goede vriendin, mevrouw de televisie. Maar het gaat.
   
• Ons huis wordt dagelijks in recordtempo omgetoverd tot een containerpark. Maar als er bezoek is, kan ik het huis nu toch al even opruimen. De meisjes proberen mij trouwens te helpen. Dat was voorheen ook al het geval, maar toen kon je dat ‘helpen’ gerust lezen als ‘ongewild saboteren’.
   
• Er blijft tijd over om mezelf te wassen. Aan te kleden. Zelfs mijn haar kammen, lukt ondertussen. Dat was vroeger echt niet het geval. Droogshampoo was mijn beste vriend. (Ok, nu eigenlijk ook soms nog wel, maar dat heeft meer met mijn chaotische dagindeling te maken, dan met mijn kinderen.)

Het bezoek

En ook het bezoek zelf verloopt anders. In één woord? Rustiger :-):

• Ik kan aan tafel eten. Werkelijk eten! Zonder elke vijf minuten te moeten opstaan om een of ander euvel op te lossen: kind 1 weigert te eten, kind 2 heeft dorst, kind 1 heeft gesmost, kind 2 weigert te eten, kind 1 laat beker op de grond vallen, kind 2 wil van tafel en zet haar keel open … Het zijn nu nog steeds niet te beste eters. Maar ze blijven wel rustig zitten, gedurende een tiental minuten :-). Voldoende om één gang binnen te steken, nietwaar!
   
• Ik kan een conversatie voeren. Zonder midden in het gesprek te moeten weglopen omdat kind 1 naar toilet moet, of kind 2 aan he
  t wenen is, kind 1 gevallen is, kind 2 moet gaan slapen. Ok, een korte, gebalde conversatie hoor. En ik ben waarschijnlijk al getrainder dan vroeger in babbelen en opletten en ... Maar het is al dat!

Easy, peace

Ik heb genoten van de babytijd van mijn dochters. En ik denk er nu al met een beetje weemoed aan terug. Maar dat ze nu 3 en 5 zijn, dat is eigenlijk ook fantastisch. Het is helemaal anders. Maar het is ook fijn. En het is inderdaad, praktisch gezien dan, …  gemakkelijker. (Schrijf ik hier, terwijl mijn oudste in haar kamer zit, in straf, omdat ze het boekje bij haar nieuwe cd in stukjes geknipt heeft. Zucht :-))