Wat als je zoon zware tics heeft?

Al van kleins af veel tics

Het is begonnen toen hij drie was: hij rolde op een heel specifieke manier een potlood voor zich uit op tafel en wreef daarna de knokkels van zijn vingers een aantal keer tegen elkaar. In het begin stond ik er niet bij stil, maar na een tijdje merkte ik grote knobbels aan de zijkanten van zijn vingers op: het waren eeltplekken, veroorzaakt door de wrijving.

In de loop van de jaren volgde de ene tic op de andere: nu eens had hij heel veel last van het etiket aan de binnenkant van een trui en begon hij als een bezetene te krabben in zijn nek, dan weer verschoof de focus op zijn arm die hij wilde zwaaibeweging achter zich gooide. En daarna begon hij te hoesten, heel vaak en heel hard achter elkaar. Toen we met de auto op vakantie gingen, werden we er soms echt gek van; het stopte maar niet.

Ook verbale tics

Vorig jaar, toen Thomas in het vijfde studiejaar zat, zijn we naar de psycholoog geweest. Er werd een hele analyse gemaakt en ineens herkende ik heel wat van mijn zoons gedragingen en symptomen uit mijn eigen kindertijd, want ik heb zelf ook tics gehad, zij het nooit zo erg.

Mijn zoon heeft namelijk ook verbale tics: zo zal hij soms tien keer dezelfde vraag stellen en als ik hem dan niet probeer te kalmeren, zou hij nog voortdoen. Het vergt als ouder heel veel geduld om ermee om te gaan, want soms word je er, ook al kan hij er niet aan doen, horendol van. De psycholoog liet mijn ex-man en mij weten dat medicatie mogelijk is, maar daar begin ik liever niet aan… Ik doe het liever op de natuurlijke manier, we zien wel hoe het evolueert.

Stress maakt het erger

Het is voor een groot stuk ook stressgebonden: net vóór de proefwerken heeft hij er bijvoorbeeld meer last van. Wat eraan te doen? Het beste is, zo heb ik toch ondervonden, om hem gewoon te laten doen en hem eens goed vast te pakken als hij het weer eens heel erg heeft zitten. Als hij het bijvoorbeeld lastig krijgt in een winkel, helpt het soms dat hij naar buiten gaat om eens heel hard te roepen en zich af te reageren. Nadien kan hij er weer beter tegen.