Wij voegen een vierde speler toe aan ons team

Dat was toen. Nu zijn we twee jaar en enkele maanden verder en hebben we onze cadans al lang terug gevonden. Dat bekronen we met een transfer: we voegen in oktober een vierde speler aan ons team toe. Een kopman deze keer.

Veel weten we nog niet over hem. Het is een ‘hem’, dat weten we dus wel. Maar of hij over een grote longinhoud beschikt, is nog een raadsel. En zeggen dat het een voetballer wordt ‘omdat hij al zoveel sjot in de buik van de mama‘ is ook een open doel dat we laten passeren.

Of hij een complementaire spitsbroeder wordt met zijn zus, is ook een mysterie. Ik beken: we hebben een transfer gedaan zonder ons voorafgaand te informeren. Scouting was er niet, accurate videobeelden met indrukwekkende acties ontbraken ook. Onze aanwinst is er eentje op gevoel. Voor adelbrieven moet je bij de ouders zijn en als we naar de mama kijken dan ziet het er gelukkig veelbelovend uit.

De medische keuring is altijd spannend. Maar we nemen hem zoals hij is. Dat hij wat babyvet meedraagt in het begin, nemen we erbij. Tenslotte viel de transfersom heel goed mee. Tekengeld vroeg hij ook al niet. Maar eens de roem hem naar het hoofd stijgt, zal dat wel komen. Voor ons zal hij altijd dezelfde waarde hebben maar zijn kostprijs zal enkel maar stijgen. In de sport gelden nu eenmaal andere economische wetten.

Vedette-allures zullen ook niet ontbreken. Eten te laat? Roepen en tieren. Te koud? Roepen en tieren (bis). Te warm? Roepen en tieren (tris). Zomaar, zonder reden? U begrijpt wat ik bedoel.

En zoals het een vedette betaamt, zal hij vol van verrassingen zitten. Bij momenten onberekenbaar en met een weerbarstig vormpeil.

Zijn eisen naar materiaal stelt hij nu al, zij het onbewust. Papflessen, babysitter, kleertjes, rammelaartjes… De lijst lijkt eindeloos. Nog niet te vergeten dat hij een eigen (kleed)kamer eist. Bij voorkeur in de clubkleuren die matchen met zijn pyjama. Helden worden niet geboren, die ‘maak je’ zeggen ze. Wel, die van ons kan maar zien dat ‘hij het maakt’ want niets zal hij tekort komen.

We moeten de transfer nog aankondigen. Dat hoort zo bij een transfer. Tegenwoordig moet dat origineel met een hip filmpje op sociale media dat in een mum van tijd viraal gaat. Ik denk dat wij het simpel gaan houden. Gewoon, een kaartje met de naam en zijn statistieken. Vorige clubs zijn niet aan de orde, ’t is een eigen jeugdproduct. Dat zijn de beste transfers die je kan doen.

Shit, nu we het er over hebben: een naam. Toppers hebben zelf een bijnaam. Houden we rekening met alliteraties? Moeten we rijmen op Kannibaal? Of verwijzen we naar een oude of huidige sportheld? Eddy, Lionel, Roger, Allen, Diego… De mogelijkheden zijn legio. Tiger kiezen we alvast niet. Je moet er ook geen circus van maken.

De gokkantoren zijn ook in gang geschoten. Lengte, gewicht, geboortedatum,… Alles is een mogelijk onderwerp van weddenschappen. Het huis wint normaal altijd, maar in dit geval is het onderwerp dat wint want de eerste stortingen op de babyrekening zijn alvast een feit.

Het deed mij denken. Je leest het soms in de krant: ‘Vader gokte bij de geboorte voor € 1 dat zijn zoon later de Premier League zou winnen met Manchester City, 25 jaar later verdient hij 100.000 Britse pond.’

In een Engeland kan zoiets. Zou dit ook in België kunnen? Ik beraad mij nog even over de sport waar ik mijn geld op inzet maar reken mij alvast rijk. En wordt het niets dan heb ik toch alvast mijn plekje op HLN.be onder de sectie ‘Bizar’.

Maar dan de hamvraag: wanneer start de competitie? Dat hangt enkel van hemzelf af. Ik kijk nu al uit naar de duels met zijn zus die haar plekje als kopvrouw niet zonder slag of stoot zal opgeven. Voor commentaar bij het verloop daarvan moeten we niet ver zoeken: opa’s en oma’s staan ons bij met goedbedoelde raad aan de zijlijn.

Er is maar één zekerheid op dit moment. Bij ons zal hij scoren met zijn ogen toe.

Een echte spits.

Deze blog verscheen eerder hier.