Zo belangrijk zijn de eerste levensjaren
Maar er is nog een aspect dat wordt gevormd tijdens onze eerste levensjaren en waarvoor een goede start ook belangrijk: onze emoties. Wat we de eerste jaren van ons leven leren en beleven, vormt ons, maakt ons wie we zijn, slepen we de rest van ons leven mee.
Filosoof Alain de Botton maakt er een prachtige geanimeerd filmpje (zie onderaan) over met de belangrijke boodschap: onderschat de emotionele opvoeding van je kinderen niet, onderschat niet de impact van soms banaal lijkende ervaringen in de kindertijd.
Hardnekkige levenslessen
“Er kan héél véél mislopen tijdens deze periode en ook al heeft niemand het zo bedoeld, het is heel gemakkelijk om tijdens deze eerste jaren heel niet-behulpzame lessen te leren omdat we niet beseffen wat er echt aan de hand is. Een steek door een wesp (of altijd paniekerige reacties van de ouders) leert ons een afkeer te hebben van deze nuttige en noodzakelijke dieren. Maar je leert er ook gedrag waar je op latere leeftijd veel last van kan hebben, zoals te weinig vertrouwen, een extreme angst van vernedering of schaamte over ons lichaam.”
De filosoof wijst erop dat we er al te gemakkelijk van uitgaan dat we deze fouten laten kunnen herstellen of ombuigen, maar het is bij het ouder worden dat we beseffen hoe hardnekkig deze ‘foute programmering’ eigenlijk is. “Er heerst een beetje de ongeduldige gedachte dat een mens zich maar ‘over de kindertijd moet zetten’. Maar die ongeduldigheid leidt nergens naar. We zouden er ons beter bewust van zijn dat wat we leerden op vijfjarige leeftijd nog altijd doorwerkt en proberen onder woorden te brengen wat dat betekent, zeker aan de mensen die met je samenwonen.”
Wat je als ouder kan doen, of je als ouder überhaupt iets kan doen is nog maar de vraag. De trend rond positieve opvoeding, samenwerking met het kind, kinderen controle en beslissingsrecht geven binnen bepaalde grenzen zal er misschien (en hopelijk) voor zorgen dat ze zekerder in het leven staan, beter weten wie ze zijn en daarvoor durven uitkomen.
