De vakantie is begonnen. Hoog tijd om eindelijk werk te maken van de opvang voor de kinderen. Kinderen die trouwens weigeren op kamp te gaan.
No camp, no can do
Vorig jaar had ik al in de gaten dat de kids eigenlijk niet zo graag op sportkamp vertrokken. Thomas ging vorig jaar voor de eerste keer op kamp (met overnachting), maar weigerde dit jaar om dat te herhalen, ook al ‘deden ze vorige keer supertoffe dingen’.
Bovendien is hij deze zomer lagere-school-af en dan is een sportkamp voor ‘kinderen’ natuurlijk allesbehalve cool. Anderzijds is hij nog te jong om dagenlang alleen thuis te zitten en rond te hangen met z’n vrienden. Dus wordt het schipperen tussen verlof nemen en speelpleinwerking.
Hoera voor de speelpleinwerking
Speelpleinwerking is geweldig. Ik ben fan. En wel omdat
je kinderen in de meeste gemeenten de dag zelf kunt inschrijven. Als je plots beslist om een snipperdag te nemen, zit je niet met het probleem dat je voor de hele week betaald hebt.
ze meestal doorgaat op een toffe locatie waar altijd iets te beleven valt.
het vaak leiders van een jeugdbeweging zijn die instaan voor de kinderen. De vorige jaren was ik enorm (en aangenaam!) verrast door hun sterke zin voor verantwoordelijkheid.
Mamas stick together
Het is natuurlijk ook fijn als je met andere mama’s kunt afspreken om elkaars kroost tussendoor een keer op te vangen. De kinderen houden elkaar bezig en je hoeft vaak niet eens een speciale activiteit te verzinnen.
Kinderen vinden niets leuker dan te gaan spelen (of te gaan slapen) bij vriendjes, zonder dat mama’s zich komen moeien met ideetjes :-).