Als je kind wel heel geïnteresseerd is in de ruimte

Ik heb het natuurlijk over mijn zoon Victor, die ter compensatie van het feit dat zijn broers Robin en Leon sinds ze in hun puberteit zitten niet meer de drang hebben om elke gedachte met ons te delen, nog meer praat dan de andere twee samen op zijn leeftijd. Je houdt het niet voor mogelijk.

Tegenwoordig is Victors hart voor de zoveelste keer vol van de ruimte, iets wat mij vroeger niet interesseerde en nu nog altijd niet. Victor kon het bijna niet geloven, maar tot voor kort kende ik niet eens de juiste volgorde van de planeten vanaf de zon (wel ongeveer, hoor).

Intussen kan ik dat natuurlijk wel, en ken ik ook hun kleuren, en of ze van rots zijn, of ijs, of gas. Oh en of ze ringen hebben. En een atmosfeer. En ik kan ze ook rangschikken van groot naar klein en van koud naar loeiheet.

Je zou kunnen denken dat ik snel leer, lieve lezer, en ik ga dat niet per se tegenspreken, maar ik moet toegeven dat Victor bovenstaande informatie schijnbaar eindeloos heeft moeten herhalen voor ze is blijven hangen bij mij. Ter verdediging voer ik aan dat ik intussen vaak bezig was met andere dingen en ik er dus niet met mijn volle aandacht bij was, en DAT HET ME NIET INTERESSEERT, VERDEKKE.

Intussen is hij buiten ons zonnestelsel en zelfs de Melkweg gegaan in zijn exploratiedrift, en gaat het hier de godganse dag over lichtjaren, zwarte gaten en sterren die namen hebben die lukrake combinaties lijken van letters en cijfers.

Het is me werkelijk waar een raadsel hoe Victor die allemaal lijkt te onthouden. Vooral omdat de verschillende stapjes waarmee je een staartdeling oplost, er niet in lijken te gaan. En natuurlijk staat de levensloop van een ster niet in de eindtermen basisonderwijs, terwijl kunnen cijferen daar wel in staat.

Gelukkig kan ik zijn selectieve leergierigheid gebruiken om ons huisonderwijs wat naar zijn wensen aan te passen. In schrijven ziet hij bijvoorbeeld het nut niet meer, want hij kan het toch al, zeg, maar als het over sterren en planeten mag gaan, wekt het iets minder weerstand op, en valt zijn potlood op miraculeuze wijze ook veel minder vaak op de grond.

Verder rekent hij liever met astronomische eenheden dan met meters of euro’s, tekent hij liever planeten dan huizen of mannekes en toonde hij onlangs veel interesse in Drops of Jupiter van Train (‘daar komt atmosphere en Milky Way en zo in, hè, mama’). Maar zie ne keer, muzische vorming, begot!

En los van ons actieve huisonderwijs, leerde hij behalve inhoudelijke feiten met die ruimte-YouTubefilmpjes zo astronomisch veel (pun intented) Engels dat Marcel al lichtsecondenver achterop hinkt.

Allemaal keigoed dus, maar ik kan toch niet wachten tot de volgende passie zich aandient…

Deze blog verscheen eerder op moederaandehaard.