De speciale band tussen mama’s en hun zonen
Ik had schrik
Mama’s van zoontjes vertelden me steeds dat een band tussen mama en zoon met niets kon vergeleken worden. Keer op keer vertelden ze mij dat, maar ik kon me er niets bij voorstellen. Ik dacht dat ze gewoon “jongensmama’s” waren, mama’s die altijd jongens hadden gewild, die jongens begrepen en die er gek op waren. Ik durfde hen niet te vertellen dat ik eigenlijk geen jongen wou, dat ik jongens niet begreep en dat ik oprecht bang was dat ik hem niet graag zou zien.
Het is anders
Toen werd onze zoon geboren. En in de voorbije zeven jaar heb ik exact ondervonden waar al die mama’s over bezig waren. Hoe goed mijn band ook is met mijn meisjes en hoe close wij ook zijn, er is gewoon iets tussen een mama en haar zoon dat kwalitatief anders is. Het is moeilijk om uit te leggen hoe de relatie dan precies ander is. Het is gewoon anders.
Rambo-gehalte
Een van de dingen die me het meeste angst inboezemde, was het rambo-gehalte dat ik had gezien bij een groot deel van de kindjes met een Y-chromosoom. Onze eerste dochter had een superzacht karakter, en hoewel onze tweede dochter best een wild kantje had, was er een groot verschil tussen onze dochters en hun ruwe, wilde neefjes. En effectief, onze zoon had een extra dosis energie. Hij is, zoals sommigen het zouden noemen, een echte jongen.
Onstuimige en intense liefde
Maar tegelijk met die energie kwam er een ongelooflijke liefheid in de manier waarop hij zijn liefde voor mij toont. Als mijn zoon tegen mij aankruipt, dan smelt zijn hele lichaam tegen mij. Toen hij nog een peutertje was nam hij vaak mijn wangen vast tussen zijn knuistjes en plantte hij tientallen kusjes op mijn gezicht terwijl hij zei: “Mama, ik zie jou zooooo graag!” Hij heeft me al zo vaak gezegd dat hij met mij wil trouwen. Hij houdt van mij met een onstuimigheid en intensiteit die gewoon anders is dan de liefde van mijn meisjes.
Ik smelt meteen
En mijn gevoelens voor hem zijn kwalitatief ook gewoon anders dan die voor mijn meisjes. Ik kan de puppy-oogjes van mijn dochters vrij goed weerstaan, maar bij mijn zoon heb ik het net iets moeilijker om niet toe te geven. Misschien is dat ook omdat hij de jongste is, maar mijn man ondervindt net het omgekeerde. Als de meisjes zielig naar hem kijken, dan smelt hij. En als mijn zoon ook maar een beetje zijn charmes in de strijd gooit, dan smelt ik meteen.
Jongens adoreren hun mama
Ik had echt niet verwacht dat er zoveel verschil zou zijn. Ik ben normaal niet de persoon om specifiek gedrag of bepaalde kwaliteiten toe te dichten aan een geslacht, en ik vond het altijd een beetje seksistisch als mama’s zeiden dat de relatie met hun zonen anders was dan die met hun dochters. Maar in mijn ervaring is het gewoon waar. Jongens adoreren hun mama. En andersom.
Ik ben veranderd door mijn kleine jongen
Ik ken nog altijd angsten en onzekerheden over de opvoeding van mijn zoon. Ik zou de relatie met mijn meisjes nog altijd voor niets ter wereld opgeven. En ik heb nog altijd meer raakvlakken met mijn dochters. Maar mijn zoon vult een plekje in mijn hart waarvan ik niet eens wist dat het bestond. Ik ben veranderd en getransformeerd door mijn relatie met dit kleine jongetje.
Die band gaat nooit weg
De mama’s die zowel zonen als dochters hebben (of toch de mama’s met wie ik er al over sprak) kunnen getuigen over die speciale connectie tussen mama’s en hun zonen. En ik heb gehoord van oudere mama’s dat die band vol affectie en adoratie nooit écht weggaat. Daar reken ik op, want het zou mijn hart breken als het anders zou uitdraaien.
Ik heb een speciaal plekje in zijn hart
Mijn lieve jongen zal ooit een lieve man zijn. Hij zal veel andere liefdes kennen in zijn leven, en ik zal met plezier een stapje opzij zetten dan. Want zelfs als hij zijn hart uiteindelijk aan een ander toevertrouwt, dan weet ik dat er altijd een speciaal plaatsje voor mij behouden zal blijven. Want niets kan ooit de band tussen een zoon en zijn mama vervangen.
Bron: Scary Mommy
