Over grootmoeders en goedbedoeld advies
Nu vs. vroeger
Jullie weten het als geen ander: kinderen verzorgen en opvoeden is vallen, opstaan, proberen, mislukken, opnieuw proberen en fier zijn wanneer je in je opzet slaagt. De anekdotes uit de tijd waarin jullie zelf alle ballen in de lucht probeerden te houden (en daar wonderwel in sloegen!) zijn ontelbaar en ik aanhoor ze met het grootste plezier.
Ik kan me daarom ook best voorstellen dat jullie al die zorgvuldig opgedane kennis maar wàt graag met ons willen delen … Helaas wringt net daar het schoentje soms bij ons, kersverse mama’s …
Onze kinderen zijn namelijk niet dezelfde als die van jullie destijds…
Toegegeven, genetisch zijn er ongetwijfeld gelijkenissen wat betreft karakter en fysieke kenmerken, maar onze eigen levenservaring en de wereld waarin onze spruiten anno 2021 opgroeien maakt dat een aantal fundamentele zaken net ook helemaal anders zijn dan in jullie tijd.
Hoestsiroop en antibiotica
Als onze kleine kindjes ziek zijn mogen we hen bijvoorbeeld geen hoestsiroop geven. Dat dat in oma’s tijd wel mocht, daar ben ik me van bewust. Ik herinner me de fles zelfs standaard op de keukenkast staan. Maar de regels daaromtrent zijn intussen verstrengd, er gebeurt al eens iets waar de hele wereld meteen van op de hoogte is en niemand wil daar uiteraard de verantwoordelijkheid voor. Exit hoestsiroop, enter aerosol en aanverwanten. Als de dokter - die ik intussen vertrouw en van wie ik verwacht de medische actualiteit te volgen - dit dus aan onze kinderen voorschrijft en wij voelen er ons als moeder goed bij dan gaan we ervoor, punt. Jullie gesakker over vroeger ten spijt.
Idem voor antibiotica. Als logisch denkende wezens weten we uiteraard dat dit paardenmiddelen zijn. Levend in de wereld van vandaag hebben we echter ook begrepen dat we onze lieve bloedjes hier niet te veel mee volscheppen, willen we dat ze nog helpen wanneer ze op een dag broodnodig zijn. Daarom, liefste moeders en schoonmoeders, volgen we doktersadvies op en geven we enkel een antibioticum wanneer het écht niet anders kan en leggen we daarbij jullie goedbedoeld advies naast ons neer.
Pediater vs. huisarts
Wij weten soms ook niet waar ons hoofd staat en wat we het beste moeten doen – zeker als ze ziek zijn-, en achteraf hebben we soms ook wel eens spijt van een beslissing die we snel snel moesten nemen. Jullie goedbedoelde, maar soms ook tegenstrijdige advies helpt ons echter niet om ons bij dergelijke beslissingen een goede moeder te doen voelen - iets wat we op tijd en stond écht wel kunnen gebruiken.
Als moeder ons bijvoorbeeld op het hart drukt con-se-quent bij de pediater langs te gaan en schoonmoeder, met tranen in haar ogen, scandeert dat we àl-tijd de huisdokter moet laten komen, dan kunnen we onmogelijk iedereen tevreden stellen, laat staan onszelf.
Ik meen oprecht niet ondankbaar te willen zijn; daarom begon ik hierboven met het tegendeel, maar, lieve mede-mama’s, mocht er volgende keer een hoopje goed bedoeld advies op het puntje van jullie tong liggen: denk dan even aan hoe fier jullie zijn op hoe jullie het er zelf, met vallen en opstaan, vanaf brachten, en gun ons eveneens dat plezier …
