Iedereen begaat al eens een foutje. Kindjes, maar ook mama’s en papa’s. Alleen is het voor ouders die iets ‘mispeuteren’ vaak niet eenvoudig om dat toe te geven en zich te verontschuldigen bij hun kroost. Niet makkelijk, maar wel doenbaar. Enkele tips.
Soms voelen we er ons als ouder wat ongemakkelijk bij als we sorry moeten zeggen tegen onze kinderen.
Meer respect
“We hebben wat schrik dat we onze autoriteit als ouder verliezen als we ons excuseren en dat onze kinderen dan minder respect zullen hebben. En zelfs onze excuses tegen ongs zullen gebruiken”, legt psychologe Genevieve von Lob uit aan Huffinton Post.
Maar niets is minder waar. “Je kinderen zullen net meer respect hebben als je toont dat je in staat bent om je nederig op te stellen en verantwoordelijkheid opneemt voor je fouten.”
“Excuses tonen hen dat ook wij imperfect en dus menselijk zijn. En dat we fouten maken. Maar het belangrijkste is dat we de moed hebben om toe te geven dat we fout zaten en om vergeving kunnen vragen.”
Zo zeg je sorry
Tips van experten om je te verontschuldigen bij je kindje.
1. Wees oprecht
Denk even na over hoe je zelf graag een excuus krijgt van iemand. Vermijd dus de plichtmatige ‘sorry’ zonder meer. Hoe authentieker je bent ten opzichte van je kind, hoe beter. Bijvoorbeeld: heb je een stressvolle dag op het werk achter de rug en is je lontje wat korter? Leg uit waarom je dat uitwerkte op je kind. Laat weten dat het je spijt en zeg dat je je best zal doen om dat in het vervolg minder te doen.
Vermijd het woord ‘maar’ – geef toe, je wordt ook gek van die constante ‘maar’ als je iets vraagt aan je kind(eren) ;-). Je wekt er de indruk mee dat je excuses niet echt gemeend zijn. Erken ook het gevoel van je kind. Laat zien dat je doorhebt dat jouw gedrag een impact had.
2. Wees kalm
Ben je nog boos of over je toeren? Dan is het niet het juiste moment om al je excuses aan te bieden. Adem eens goed en zeg sorry als je weer gekalmeerd bent. Zo komt je verontschuldiging ook echt vanuit je hart. Even afstand nemen, geeft je ook de tijd om na te denken over een oprechte verwoording van je excuses (zie puntje 1).
Zorg dat je op ‘hetzelfde niveau’ zit als je kind als je je verontschuldigt. Dat wil zeggen dat je je kind op ooghoogte toespreekt op een kalme manier.
3. Praat over gevoelens
Kinderen kunnen soms een beetje ‘overreageren’ op een situatie. Voor een kind kan het al eens héél erg zijn als je zei dat je een spelletje ging spelen met hem of haar en dat niet gebeurt omdat er een uitgelopen telefoongesprek of meeting tussenkomt.
Zorg ervoor dat je de gevoelens van je kind dan niet zomaar van tafel veegt. Probeer het even door zijn of haar ogen te zien. En neem verantwoordelijkheid op voor jouw acties en erken dat je kind zich (terecht) gekwetst, teleurgesteld of boos voelt.
Zo kan jij trouwens ook praten over jouw gevoelens als je kindje iets doet wat niet oké is. Zeg gerust dat je een beetje boos, gefrustreert, triest … bent als je kind iets zegt wat niet door de beugel kan, slaat met de deur …
4. Praat over oplossingen en dingen die beter kunnen
Stop niet bij de verontschuldiging op zich. Laat verstaan dat je je best zal doen om niet opnieuw dezelfde fout te maken. Dat is eigenlijk ook wat je je kind probeert aan te leren. Telkens weer ‘sorry’ zeggen en dan gewoon weer hetzelfde doen achteraf, maakt de verontschuldiging nogal betekenisloos.
Praat over de zaken die je kan doen om de situatie beter te maken of op te lossen. Laat je kind gerust zelf ideeën geven en oplossingen bedenken. En vraag dan tot slot aan je kind om je te vergeven. Dat hoeft niet zo formeel natuurlijk.
Het kan ook in de vorm van een gebaar. ‘Zullen we dan nu een knuffel geven?’. Als je kindje wat tijd nodig heeft voor die vergeving, geeft het dan ook die tijd.
5. Geef het goede voorbeeld
Voor kinderen zijn ouders het allereerste voorbeeld als het gaat over gedrag en sociale interactie. Als jij je verontschuldigt, is dat niet alleen empatisch en lief, maar dan ben je ook een goed rolmodel voor je kind.
Je toont dat ook jij fouten maakt en het niet altijd bij het rechte eind hebt. Je bent niet perfect. Dus je geeft aan dat het oké is als je kind ook eens een fout maakt.
Tegelijk toon je met je excuses dat het even belangrijk is om verantwoordelijkheid op te nemen voor je daden. En wat het is een een goede vriend of een fijn familielid te zijn.
6. Wees niet bang om je kwetsbaar op te stellen
Als jij je kwetsbaar durft op te stellen, zal je kind dat misschien ook sneller en makkelijker doen ten opzichte van jou. Je geeft het gevoel dat het bij jou terecht kan en jou kan vertrouwen. Ook jij bent geen superheld. En dat hóeft ook niet.
7. Overdrijf niet met je excuses
Verontschuldig je enkel als het nodig is. Als je de hele tijd bij het minste ‘sorry’ loopt te zeggen, zelfs bij zaken die geen excuses nodig hebben, heeft dat weinig zin. Bovendien riskeer je dat je kind dit gedrag overneemt.
Gingen jullie in de tuin spelen, maar regent het plots pijpenstelen? Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, want het weer is jouw fout niet. Zeg dan eerder iets als: ‘spijtig dat het nu regent en dat we niet buiten kunnen spelen. Ik snap dat je teleurgesteld bent. Maar het kan binnenkort zeker wel weer!’.
