10 dingen die we van die mini-me’s kunnen leren!
9/03/2023
Enkele voorbeeldjes!
- Dat het leven zo verdomd simpel kan zijn…
“Het eten was lekker vandaag op school (9 kansen op 10 iets met gehakt dus) en ik heb de hele dag met X gespeeld, het was de leukste dag ooit!” (Dat houdt helaas ook wel in dat wanneer het eten “vies” was (lees: vis) en X vandaag liever eens met een ander kindje wou spelen (godbetert), je al snel te maken krijgt met de vreselijkste dag ooit… - Zelfvertrouwen!
Onze oudste zoon mocht vorig jaar in het eerste leerjaar voor het eerst een spreekbeurtje geven dat hij helemaal zelf in elkaar stak. “En hoe ging het? Was je niet te zenuwachtig?” vroeg ik hem nadien. “Nee hoor, het was superleuk! Ik mocht gewoon de hele tijd aan iedereen vertellen over iets wat ik leuk vind!” Tja. - Nieuwe vriendschappen sluiten
Deze zomer deed onze kleuterzoon een kampje waar hij niemand kende. Na dag één vertelde hij dat hij een jongen had leren kennen die misschien wel een vriendje kon worden. Aan het einde van dag twee vertelde hij dat hij het vriendje in kwestie al “aan het maken” was. Na dag drie kwam hij enthousiast vertellen dat zijn nieuwe vriend nu helemaal “gemaakt” was! Simpel, toch? - Onomwonden zeggen waar het op staat
Onze oudste zoon bouwt graag de meest complexe spoorbanen, trajecten en knikkerbanen. De laatste tijd is hij behoorlijk into Gravitrax kogelbanen. Wanneer hij even vastloopt met een bepaalde ingewikkelde constructie komt hij soms eerst bij mij te rade, om dan bliksemsnel te beseffen “Oei, nee laat maar mama. Jij kan dat écht niet goed, maar dat is niet erg hoor. Ik vraag het straks wel aan papa.”. Slik, en hij heeft nog gelijk ook. Mijn vele kwaliteiten (ahum) situeren zich nu eenmaal niet op het vlak van techniek… - Complimentjes uitdelen dat het een lieve lust is
Onze jongste is een kei in het uitdelen van complimentjes die je een instant goed gevoel geven. “Mama! Jij bent zó mooi met die “blinkere” trui! Jij bent de mooiste mama van de hele wereld” En check, moeder kan de wereld aan vandaag met die blinkere trui van haar! :-) (never mind de wallen onder mijn ogen en mijn kapsel dat vandaag een eigen leven lijkt te leiden… ) - Ken je het juiste woord niet? Verzin er gewoon zelf één!
Een “splinteruitdoener”, toch minstens even duidelijk als “pincet”, niet? - Gebrek aan gêne
Akkoord, soms val je zelf wel in schaamte door die totale afwezigheid van gêne (zoals laatst in de Action toen we vlakbij een verkoopster stonden en zoonlief luidkeels verkondigde aan papa dat “mama vindt dat ze hier zoveel brol verkopen” (noot: dat weerhoudt mama er doorgaans niet van om de 'brol' waarvan sprake te kopen :-) ) maar zouden we soms allemaal niet beter wat vaker zeggen/doen wat we willen, zonder ons al te veel aan te trekken van wat de rest van de wereld daarvan vindt? - Tomeloos enthousiasme
Mama: “We eten cornflakes als ontbijt, jongens” Kinderen in koor “jjjjjjjeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeej!!” Of nog “Mama! Ik heb een taakje deze week op school: ik mag de vuilnisbakken leegmaken!!!!!!!” Uhuh… (om één of andere reden heb ik wel een vermoeden dat een “taakje” van dit type door datzelfde kind thuis net iets minder enthousiast zou worden onthaald …) - Kinderlogica
Zoon: “Is oma eigenlijk familie van jou, papa?” Papa: “Oma is mijn schoonmoeder”. Zoon: “Oh, komt zij dan ons huis poetsen?” - In iets 'lelijks' iets moois kunnen zien
Onlangs zagen we een olievlek liggen op straat, waarop onze zoon prompt wou blijven staan om die kleurenpracht vanuit alle hoeken uitgebreid te bewonderen. “Waaaauw! Zo´n mooie vlek op straat!!” En een pissebed wordt met even veel interesse bestudeerd als een kleurrijke vlinder :-)
Barbara
