Voor het eerst naar school gaan, is voor elk kind een grote aanpassing. Voor een kindje met (vermoeden van) autisme is het dat nog meer. Remus zijn eerste maandje school zit erop en ik vertel graag over de eerste dagen op school.
Een goede school gekozen
Eerst en vooral hebben wij voor Remus met veel zorg een goede school uitgekozen. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste scholen wel goed zullen zijn, maar niet elke school is goed voor elk kindje. Het ene kindje heeft misschien meer structuur nodig, de andere net wat minder. De ene wil graag veel klasgenootjes en een ander zou nog het liefst 1 op 1 krijgen.
Het begin
De eerste dagen op school waren best overweldigend. Het was zoeken naar een ritme, zowel voor ons, voor hem als voor de juf. Dat vroeg opstaan en laat thuis zijn was voor hem best een aanpassing. Nu is hij ook echt elke dag weg, terwijl hij vroeger maar drie dagen per week naar de crèche ging. Maar de allereerste dagen verliepen wel fijn. De juf stuurde geregeld een Whatsappje met een foto en dat was zoveel waard.
Voltijds of halftijds naar school?
Na de eerste week werd de vraag gesteld of hij niet beter halftijds zou gaan. Remus was tegen de namiddag heel moe, maar wou op school geen dutje doen. In de crèche deed hij meestal ook geen dutjes meer, maar hij sliep toen wel elke dag tot minstens 8 uur, dus dat scheelt natuurlijk. We besloten het nog een weekje de tijd te geven en dan te beslissen.
Na twee weken was Remus heel wat meer aangepast en nu lukt voltijds goed. Hij is meestal wel gesneuveld tegen 18 uur, maar welk kind is dat niet? Ik ben daar best wel blij om, want halftijds zou nog meer weg-en-weer rijden zijn (al zit dat in de toekomst er wel aan te komen als hij naar het revalidatiecentrum gaat).
Remus in de klas
Remus zit met 13 andere kindjes in de klas, en dat getal wordt normaal niet verhoogd naar het eind van het jaar toe. Ze werken eerder met een doorschuifsysteem: kinderen die er klaar voor zijn, schuiven door naar het eerste kleutertje. Kindjes die wat langer tijd nodig hebben, blijven ook gewoon langer. Remus stelt het wel goed tussen de andere kindjes, al kan ik me voorstellen dat hij niet veel aandacht schenkt aan de anderen.
Ok, hij begrijpt niet zo goed dat hij in de rij moet staan, dat hij een handje mag geven aan een ander kindje om te wandelen en dat hij eigenlijk op 1 plaats in de klas hoort te blijven, maar dat geeft niet. Er is ruimte voor alle kindjes, ook kindjes die anders denken of met een ontwikkelingsachterstand.
Remus is ook niet zindelijk en we denken ook niet dat dit binnenkort zal veranderen. Er zijn nog kindjes die niet zindelijk zijn en dat vind ik wel fijn dat daar ook geen verwachtingen rond gebonden zijn van school uit. Ik begrijp absoluut dat dit niet voor elke school haalbaar is, daarom zocht ik ook bewust een school die wel meer tijd kan besteden aan alle kindjes. Ik zie dat vrij ruim, want elk kindje heeft nood aan aandacht en een persoonlijk gevoel. Nogmaals: ik verwijt scholen absoluut niks, we weten allemaal dat het onderwijs dringend aan hervorming toe is.
Een maand naar school
Remus gaat nu een maand naar school en ik denk dat hij het supergoed doet. Hij is blij en enthousiast. Ik merk dat hij zich al gehecht heeft aan de juffen en dat doet me zoveel plezier. Als ik hem ga halen, is hij altijd heel blij om me te zien. Het is een heuse strijd om hem dan in de auto te krijgen, want dat wil hij dan weer niet. Ik kan niet zeggen of dit is omdat hij wil blijven of omdat dit zijn manier van ontlading is. Maar eenmaal thuis is het weer voorbij en is hij weer dezelfde.
De eerste dagen op school gingen echt heel erg goed. We konden eigenlijk geen betere start gewenst hebben. Hopelijk blijft het zo. :-)
