Lieve nieuwe mama, ik wou dat je kon zien wat ik zie

Ik zag een opgeblazen, uitgerekte, lekkende en gebroken versie van mezelf. Ik zag donkere kringen onder mijn ogen, nieuwe lijntjes op mijn huid, mijn haar vettig en ongewassen. Ik zag natte plekken op mijn T-shirt ter hoogte van mijn borsten en zweet onder mijn armen dat stonk. Ik zag een buik die niet langer de thuis was voor mijn baby maar die log en vreemd aanvoelde op mijn vroegere lijf. Onder die buik zag ik een litteken, gezwollen en rood; een herinnering aan vermeend falen. Ik zag heupen die nooit meer in mijn broeken van voor de zwangerschap zouden passen en die me dwongen om kleren te kopen in een maat waarvan ik niet eens besefte dat ik er vooroordelen over had. 

Eerlijk? Ik werd niet bepaald blij van wat ik zag toen ik als nieuwe mama in de spiegel keek.

Ik kende deze vrouw nog niet. Ik accepteerde haar niet. Ik had mijn oordeel klaar en was niet lief voor mezelf. Toen ik kwetsbaar was en net begon te navigeren door mijn nieuwe leven, zag ik mezelf niet als iemand nieuws zoals ik dat wel deed bij mijn lieve baby. 

Dit toegeven doet pijn. Want als ik er nu op terugkijk, dan zie ik wel iemand nieuws – iemand die bang en getekend was. Iemand die dezelfde tederheid en mildheid verdiende die ik aan mijn baby gaf. Ik zou nooit naar mijn kleintje hebben gekeken en hebben gedacht ‘Bah, dat babyvet is zo vies’. In de plaats daarvan keek ik verliefd naar mijn kind en riep ik ‘Kijk naar die heerlijke mollige billetjes! Ik zou ze kunnen opeten!’ 

Ik was blij met elk grammetje dat mijn baby bijkwam. Ik kuste dat zachte babyvelletje en snoof dat heerlijke geurtje op. Ik hield van mijn kind, vierde het wonder dat mijn kleintje er was – inclusief pampergeurtjes, dikke billetjes en te weinig slaap. 

Die lieve baby’s worden gesteund, gekoesterd en geliefd zodra ze op de wereld komen. Maar dat zou ook het geval moeten zijn bij nieuwe mama’s. Ik wou dat ik net zo mild en gul was geweest tegenover mezelf na de bevalling als ik dat was voor mijn baby. 

Dus, nieuwe mama, ik wil dat je weet wat ik zie als ik naar je kijk: 

Ik zie iemand die net zo nieuw is als haar kersverse baby, iemand die haar weg zoekt in haar nieuwe leven. 

Ik zie iemand die er geen idee van heeft van hoe mooi ze is. 

Ik zie tederheid en kracht. 

Ik zie onvoorwaardelijke liefde.

Ik zie mildheid.

Ik zie iemand die sterk is op manieren waar ze zelf nog geen idee van heeft. 

Ik wou dat je kon zien wat ik zie, en dat je het eerder ziet dan dat ik het in mezelf zag:
Je bent de meest prachtige versie van jezelf tot nu toe. 

Vrij naar Mother.ly