zwangere vrouw kijkt bezorgd

Wat als je ontgoocheld bent over het geslacht van je baby en je je daar schuldig over voelt?

20/01/2025
Mamabaas
Door Mamabaas

Je bent zwanger en je ziet jezelf al helemaal als meisjesmama. Je weet het zeker, dit kleine meisje heeft nu al je hart veroverd. En dan komen de resultaten van de NIP-test binnen en blijk je zwanger te zijn van een jongetje … Of je wil heel graag een zoontje, maar het kindje in je buik blijkt een meisje te zijn. Bam, teleurstelling … Rationeel weet je wel dat je blij mag zijn dat je kindje gezond is, maar emotioneel is het een ander paar mouwen. We delen een stukje uit het boek Mijn Zwangerschap

Eigenlijk gaat het hier over de mentale struggle om je imaginaire baby en je werkelijke baby met elkaar te verenigen. De imaginaire baby is het beeld dat je tijdens je zwangerschap en zelfs daarvoor al opbouwt. Je imaginaire baby is een projectie van je hoop, je wensen en hoe je de toekomst met je kindje voor je ziet. Die imaginaire baby maakt onlosmakelijk deel uit van het emotionele proces dat gepaard gaat met mama of papa worden. 

Ook papa’s ervaren dit; ook zij projecteren hun eigen interesses op hun imaginaire baby. ‘Ik zie al helemaal voor me hoe ik samen met hem naar het voetbal ga’ of ‘Ik droom er al van om met haar naar concerten te gaan’. Die voorstelling is een heel normaal onderdeel van het emotionele proces dat je doormaakt wanneer je mama of papa wordt.

Op bepaalde momenten tijdens de zwangerschap en bij de bevalling ga je dan je imaginaire baby en je werkelijke baby aftoetsen aan elkaar. In een vroeg stadium is dat bijvoorbeeld wanneer je het geslacht van je kindje te horen krijgt. Dat is een eerste moment waarbij er een discrepantie kan optreden tussen wat je wenste of hoopte enerzijds en de realiteit anderzijds. Hetzelfde gebeurt bij de bevalling: komt het kindje dat uit mijn buik komt overeen met het beeld dat ik in mijn hoofd had? 

Wanneer je voor jezelf een heel andere voorstelling had gemaakt van dat baby’tje, bijvoorbeeld omdat je een jongetje in gedachten had en je nu zwanger blijkt te zijn van een meisje, dan kan het moeilijk zijn om die twee met elkaar te verenigen. Het lijkt zo’n taboe om uit te spreken dat je kindje niet overeenkomt met het beeld dat je in je hoofd had; alsof dat wil zeggen dat je je kindje daarom niet graag kunt zien. Dat is simpelweg niet zo. De liefde tussen een mama en haar baby en tussen een papa en zijn baby is een groeiproces. 

Schuldgevoelens zijn absoluut niet nodig, het is heel normaal en menselijk om teleurgesteld te zijn als je verwachting niet overeenkomt met de realiteit.

Hoe ga je het best om met die teleurstelling?

  1. Erken de gevoelens.
    Weet dat het normaal en menselijk is om ook die moeilijke emoties zoals teleurstelling of ontgoocheling te voelen als de realiteit niet overeenkomt met je verwachtingen. Je hoeft die gevoelens niet weg te slikken of te doen alsof ze er niet zijn. Erken ze: zo voel ik me.
  2. Accepteer die gevoelens.
    Ze mogen er zijn, zonder jezelf ervoor te veroordelen.
  3. Uit die gevoelens.
    Praat erover: zo kun je je gevoelens beter begrijpen en verwerken. Als je merkt dat je in je nabije omgeving geen klankbord vindt en dat die emoties bij je familie en dichte vrienden geen plaats krijgen, zoek dan bijvoorbeeld steun bij moedergroepen, op internetfora, in een community zoals Mama Baas … waar openlijk wordt gepraat over moeilijkere aspecten van het ouderschap of de kleine kantjes van het ouderschap, zodat je erkenning krijgt. Je gevoelens delen en erkenning krijgen helpt om dit te accepteren.
  4. Blijf niet hangen in je verwachtingen.
    Je gevoelens van teleurstelling doorvoelen is niet hetzelfde als erin blijven hangen. Je mag de emoties toestaan, voelen wat ze met je doen en erover praten. Maar het is ook belangrijk dat je ze dan loslaat. Als de gedachten blijven malen in je hoofd lukt dat niet. Als de gevoelens zakken naar je lichaam, kun je voelen wat ze met je doen en kun je ze verwerken. Alleen maar ventileren zonder écht te voelen, zal je geen stap vooruit helpen. Je moet jezelf toelaten om het verdriet en de teleurstelling te doorvoelen, dan pas kan er opluchting volgen.
  5. Als je merkt dat de teleurstelling diep is en je ermee blijft worstelen, zet dan de stap naar een hulpverlener.
    Therapie kan je helpen om die gevoelens op een dieper niveau te begrijpen. Het kan je helpen inzien dat deze ervaring ook bijdraagt aan je persoonlijke groei.
     

Meer lezen: Mijn zwangerschap

Mijn Zwangerschap

Mijn zwangerschap is het allereerste naslagwerk van eigen bodem over zwanger worden, zwangerschap, geboorte en kraamtijd. Een team van specialisten onder leiding van prof. dr. Bernard Spitz geeft in dit boek tekst en uitleg bij de meest voorkomende grote en kleine vragen, zoals:

  • Hoe bereid je je voor op een leven met kinderen?
  • Wat te doen bij eventuele kwaaltjes, SOS-momenten of onzekerheden tijdens de zwangerschap?
  • Hoe bereid je je voor op de bevalling?
  • Welke basics moet je weten over de kraamtijd?

De informatie van experts en de persoonlijke mamaverhalen in het boek helpen je met meer empowerment door deze unieke en ongelooflijk mooie, maar soms wat verwarrende en vermoeiende periode. Als je weet dat iets perfect normaal is en erbij hoort, kun je alles in perspectief plaatsen en win je aan zelfvertrouwen. Daarnaast is er in deze herwerking meer aandacht voor de bijdrage van de partner en het welzijn van de mama.