8 dingen die ik misschien een ietsiepietsie minder leuk vind aan mama zijn

1. Alles duuuurt zo lang

Alles duurt zo ongeveer uuuren met een kind. Even snel naar de winkel? Even snel tot bij je vriendin? Even snel naar … vergeet die ‘even’ en vooral die ‘snel’.

Net als je klaar bent om te vertrekken, heeft je baby een vuile luier. Net als je de deur opentrekt, moet je kind dringend naar het toilet. Net als je merkt dat je al wat achter zit op schema, wil je kleuter koste wat het kost dan oefenen op het strikken van de eigen veters.

Oh, en reken maar dat net als je uiteindelijk allemaal in de auto zit en vertrokken bent je beseft dat je iets vergeten bent.

2. Mijn huis is een mesthoop

Niet dat ik voordien van het alles-moet-altijd-op-orde-liggen-type was, maar met een kind in huis ligt werkelijk niets waar het moet liggen. Je vloer blijft welgeteld 5 seconden proper – wees snel als je ervan wil genieten. Oh ja, dan mag je wel voor snel gaan.

De vlekken op je zetel negeer je maar beter, anders word je gek. En een goede raad in de buurt van de eettafel: kijk altijd omhoog.

3. Slaap wordt bijzaak

Ik sliep zooo graag. Correctie: ik doe dat nog altijd graag. Alleen krijg ik er de mogelijkheid niet meer toe. Rond 23 uur onder de wol kruipen en pas rond 7u30 wakker worden van de wekker. My kingdom for such a night!

Want die dagen, sorry nachten, zijn weg. Foetsie. Alsof ze nooit hebben bestaan. Met een baby, peuter of kleuter mag je blij zijn als je een blok van 3 of zelfs 4 uur doorslaapt. En dat zijn de goede nachten …

Alleen of met je geliefde wederhelft in bed liggen? Ook dat wordt twijfelachtig. De kans dat je voeten, vingers en haar voelt in je gezicht, tegen je rug of gewoon op jou is veel groter.

R.I.P. mijn nachtrust.

4. Rustige ochtenden zijn voorgoed verleden tijd

Wat is het fijn om de dag te starten met een kop lekker warme koffie. In alle stilte, in de keuken. En nadien een kommetje granola. Of even zondigen met een kom chocoladeontbijtgranen.

No more. Geen énkele ochtend verloopt nog rustig. Laat staan hoe je hem in gedachten had toen je opstond. Het is mayham. Chaos. Het is luid. Het is veel. Het is alles en niets tegelijk. Het is overleven!

Zondigen met iets lekkers? Vergeet het, want je kind wil het ook. Of is er al mee weg voor je er zelf voor gaat zitten. En kinderen kunnen niet, ik herhaal, NIET wachten. Alles moet nu. Meteen.

Nooit eerder keek ik zo uit naar 9 uur en het moment waarop ik start met werken. In stilte. Met warme koffie.

5. Alleen zijn is een zeldzaamheid

Ik ben niet graag alleen.’ Ik hoor het me nog zeggen, op mijn 28ste. Wat een grap. Vandaag is alleentijd mijn lievelingstijd!

Die 5 minuutjes waarop mijn kinderen nog aan het uitvogelen zijn waar ik precies heen ben, zijn hemels. En dan vinden ze je. Op het toilet. Onder de douche. In de tuin. In mijn slaapkamer. In het washok. In de auto – ja, daar ga ik al eens zitten om te ontsnappen, oeps. En dan is het uit met de pret.

6. Zorgeloosheid bestaat niet

Geen enkel moment van de dag ben ik zorgeloos. Dat is geen verwijt aan mijn kinderen, maar het is wel een feit. Eten ze genoeg? Drinken ze voldoende? Ziet mijn peuter er niet wat bleekjes uit? Oei, hij lacht niet zo veel vandaag, zou er wat schelen, is ie wel gelukkig? Ben ik een goede mama? Doe ik niet zowat alles verkeerd? …

Aaaarghhh! Soit, ik moet ermee leven: ik kinderen dus ik heb zorgen tot ik sterf. Amen.

7. Driftbuien

Jep ... jep ... jep. Je ontloopt ze niet. Ooit zijn ze er, in volle hevigheid: die dramatische en oncontroleerbare woede-uitbarstingen van je peuter of kleuter. 

In het beste geval vinden ze plaats in je woonkamer. Dat zijn de goede. Maar in je tuin of op de oprit? Dat is al wat anders, want dan voel je de ogen van de buren al priemen in je rug. 

Het allerergste zijn natuurlijk de driftbuien op publieke plekken, met zoveel mogelijk onbekenden rond je. Hun afkeurende blik, waarin je leest dat ze je een incompetente ouder vinden die eigen kinderen niet eens onder controle kan houden. 

8. Mom guilt

Dat schuldgevoel. Omdat je werkt. Omdat je kind als laatste je kind ophaalde in de crèche. Omdat je kind een keer naar op de opvang moest na school. Omdat je vanavond niet meer vers kan koken. Omdat je hebt geroepen tegen je kind. Omdat je om 3u27 bij de 5de keer dat je wakker bent gemaakt heel even hebt gedacht dat je beter geen kinderen had.

Omdat … tja, waarom eigenlijk? Omdat je mama bent.

9. Goedbedoeld advies

Die goede raad. Van anderen. Over wat je anders en beter kan doen als mama. Over hoe je je kinderen zou moeten opvoeden. Please … don’t.