“Mama, ik lijk op jou. Ik ben ook vaak te druk in m’n hoofd en ik vind het niet fijn wanneer Fleurtje gilt.” Mijn prachtige vijfjarige met de diagnose ADHD en ASS. Wat fijn dat hij naar het SBO (Speciaal Basisonderwijs) mag en wat doet hij het goed. Ik ben zo trots op hem. Hij maakte mij mama.
Fleur zei dat ze op mij lijkt, want we vinden het allebei fijn om dezelfde filmpjes te kijken. Nieuwe zijn spannend. Ik weet dat ze dat wil zeggen, omdat ik haar moeder mag zijn. Een willekeurig persoon zou alleen vreemde klanken horen en haar wilde gebaren zien.
Fleur heeft een taalontwikkelingsstoornis en een verbale woordenschat van acht woorden op haar bijna vierjarige leeftijd. Ze gaat twee dagen per week naar een vroegbehandelgroep. Fleur is intelligent, temperamentvol en heerlijk eigenzinnig. Ze lijkt zoveel op mij.
Met mijn lieve tweejarige zoon was ik laatst bij de apotheek voor mijn ADHD-medicatie. De apothekersassistent vroeg hoe ver de appel van de boom was gevallen, glimlachend kijkend naar Jurre, die alle aanwezige trakteerde op zijn imitatie van een kikker, dino, koe, en zijn twintigste demonstratie van hoe snel hij de apotheek uit kon rennen, met mama achter zich aan, terwijl hij papiertjes van de muur trok en willekeurige mensen high fives gaf.
Ik ben neurospeciaal en ik heb dit aan mijn kinderen gegeven.
Fout. Ik heb het geluk neurospeciaal te zijn. Daarom begrijp ik mijn kinderen zo goed. <3
