Mijn allerliefste schatje,
Ik kan niet eens beginnen met het beschrijven van de momenten die ik heb willen bevriezen sinds je geboorte. De geur van je pasgeboren hoofdje. Het gevoel van je kleine lichaam dat heerlijk tegen mijn borst ligt. De eerste keer dat je glimlachte. De eerste keer dat je lachte. Onze eerste kerst samen. Onze eerste vakantie. Alles.
Als je ouder wordt, hoor je rond je niets anders dan "geniet van elke seconde, het gaat zo snel", van ouders en grootouders die het in een oogwenk voorbij hebben zien gaan. Zelf heb ik het vaker gezegd dan ik me kan herinneren. En we hebben allemaal gelijk, het gaat zo ongelooflijk snel voorbij. Maar het verstrijken van de tijd, daar ben ik dankbaar voor.
Het was nooit de bedoeling dat je alleen in mijn armen zou blijven.
Ik zal voor altijd het moment voelen van de dagen dat je de wereld verkende binnen de veiligheid van mijn bereik. Maar toch, je was bedoeld om te lopen, en te rennen en zelf te ontdekken. Je bent geschapen om aan te raken, te zien en te voelen – je nieuwsgierigheid naar de wereld zal je ogen openen voor zoveel mooie dingen.
Mijn armen zullen altijd uitgestrekt zijn om je vast te houden, maar een mama moet ook weten wanneer het goed is om haar baby te laten gaan.
Ik was nooit bedoeld om je hele wereld te zijn.
Het valt me zwaar om te zeggen, want ik geniet meer van deze fase dan van alles wat ik ooit heb meegemaakt. Van de negen maanden dat ik je droeg en de speciale relatie die we ontwikkelden: we hebben een band waarvan ik hoop dat niets – zelfs niet de tijd die voorbijgaat – hem kan verbreken.
Maar jouw wereld zal ook opengaan voor meer mensen, en het zal niet altijd alleen wij tweeën en papa zijn. Ik wens je levenslange vriendschappen toe. Ik hoop dat je de liefde van je leven zal vinden en verrijkende relaties zal hebben. Ik hoop dat je de wereld mag rondreizen en mensen van alle rassen, culturen en achtergronden ontmoet.
Je hart is al zo moedig en liefdevol. Het zou egoïstisch zijn om het voor mezelf te houden.
Het was nooit de bedoeling dat ik je enige stem zou zijn.
Mijn kleine meid, ik zal je beschermen en voor je vechten, elke dag van mijn leven. Mijn hart brandt voor jou en dat zal het altijd doe. En terwijl ik nu je stem ben, is het mijn verantwoordelijkheid om je kracht te geven in de jouwe. De wereld verandert, en mijn hoop is dat je je stem gebruikt om eerlijk te leiden en met medeleven en empathie te spreken.
Ik hoop dat je altijd de moed hebt om te spreken en de wijsheid om te weten wanneer je moet luisteren. Ook al bestaat je woordenschat nu uit drie woorden, op een dag zullen je woorden de kracht hebben om andere mensen kracht te geven en ik zal ernaar streven je te laten zien hoe.
Ik was bedoeld om je mama te zijn.
En jij moest mijn dochter zijn en gedijen en groeien, dromen en verlangen, graag te zien en avontuur te beleven. Ja, het gaat snel voorbij. Sneller dan ik ooit had kunnen denken, maar het alternatief is iets wat ik me nooit wil voorstellen. Wij zijn bevoorrecht om de tijd te zien vooruitgaan, zelfs als het lijkt alsof we het nauwelijks kunnen bevatten.
Er zijn mama’s, en vrouwen die niets liever zouden wíllen dan moeder zijn, die wensen dat ze hun prachtige baby's konden zien opgroeien. We hebben geluk dat we dit samen kunnen doen. Dat zeg ik tegen mezelf als ik de pijn voel van elke voorbijgaande fase. Ik hoop dat jij ook de kracht vindt om dankbaar te zijn voor het verstrijken van de tijd.
Op een dag kijk je in de spiegel en zie je je eerste grijze haren of tekenen van kraaienpootjes rond je ogen. Zeg tegen jezelf dat je geluk hebt, want het zijn tekenen dat je geleefd hebt. Op een dag zal je afscheid nemen van mensen van wie je veel houdt, en in de pijn hoop ik dat je dankbaarheid vindt voor de tijd, hoe beperkt ook, om zoveel van iemand te houden dat het pijn doet.
Je hebt geluk. Tijd kan een dief zijn, maar het is ook een vreugdevol geschenk. Het grootste geschenk in mijn leven is de vreugde van de tijd met jou.
Bron: door Danielle Moore, vrij vertaald naar Motherly