Melancholie: als de kraamtijd voorbij is

Tijd om het onder ogen te zien: de kraamtijd is officieel voorbij. Normaal was ik al opnieuw aan het werk, maar ik geniet nog even van een paar maanden tijdskrediet. Zodat ik zoveel mogelijk quality time heb met de jongste, en zodat ik de oudste binnenkort zelf naar school kan brengen en meteen na school weer kan ophalen, die eerste dagen.

Fascinerend om je kleintje te zien evolueren

Hoe fascinerend ik het ook vind om die kleine baby langzaamaan te zien veranderen in een vrolijk kwebbelend mannetje, toch stemt het me een beetje melancholisch. Ik weet hoe fantastisch het allemaal nog wordt. Hoe geweldig het is om je kleintje telkens weer te zien evolueren.

Het gaat veel te snel

Maar ik weet ook hoe snel het gaat. En dat mijn kleine baby binnenkort niet meer op mijn borst zal liggen slapen. Dat-ie liever zal rondkruipen of rondlopen dan met mama te knuffelen.

Het is alweer een periode die wordt afgesloten. De unieke tijd met een boreling in huis is alweer voorbij. Wellicht voor het laatst. Daar mag ik al eens melancholisch van worden zeker?

Een kostbaar doosje met een strikje errond

Kon ik die mooie momenten maar in een kostbaar doosje steken, met een strikje errond, en heel af en toe eens bovenhalen. Die mooie momenten waarbij ik met mijn neus in zijn baby-haartjes snuif, of waarbij hij vrolijk kraait en lacht als ik voor hem zing, of waarbij hij in mijn armen ligt te slapen.