Mijn advies over de combinatie werk en gezin: volg geen advies
Het is leuk, maar erg confronterend om de blog opnieuw te lezen. Ik voel terug de onmacht en het verdriet dat ik toen voelde. Het heeft me ook een hele tijd gekost om een goed evenwicht te vinden. Ik wou dat ik je een pasklare oplossing kon geven hoe je dit evenwicht kan terugvinden, maar als ik iets geleerd heb van die periode is dat er geen enkel advies paste bij mij.
Ik voelde mij alleen, mislukt, speciaal en vooral raar. Geen enkel lijstje met tips en tricks, geen enkel boek, geen enkel artikel leek me te helpen.
Goede raad?
Leren neen zeggen is een van de ‘goede’ adviezen dat ik kreeg. “Vooral toepasbaar op het werk” volgens velen, want ja, mama zijn is nummer 1 prioriteit. Het voelde zo verkeerd. Neen zeggen geeft mij een gevoel van deuren dicht gooien en conflict uitlokken.. Er zit niets constructiefs in.
Een ander advies is anderen aan te spreken op hun rol, hun bijdrage. Schakel de papa meer in?? Breng je kinderen eens naar je ouders?? Geef op het werk duidelijk je grenzen aan?? Het zou zo makkelijk geweest zijn om de verantwoordelijkheid om het op te lossen bij de ander te leggen. Maar hoe meer ik dit deed, hoe meer ik mij frustreerde en ongelukkig werd.
Blijft dicht bij jezelf
Mijn advies is: volg geen advies, maar blijf dicht bij jezelf. Hoe dichter ik bij mezelf kwam, hoe meer rust en aanvaarding ik vond. Ik leerde om terug een verbinding te maken tussen mijn voelen en denken. Ik ben heel erg wetenschappelijk opgeleid en dacht het antwoord te vinden in kennisverbreding. Ik vertrouwde niet meer op mijn intuïtie en probeerde voor alles een verklaring te zoeken. Ik begon te schrijven, te reflecteren en liet me hierbij op bepaalde momenten helpen door prachtige mensen.
Ik liet me omringen door mensen die niet op zoek zijn naar evidence based antwoorden, maar die er vooral zijn, die warmte geven en die mij als een gelijkwaardige benaderen. Plots werd de lijn tussen mijn professionele (docent in een verpleegkunde opleiding) en persoonlijke rol heel erg dun. Het deed mijn ogen meer dan open dat alle mooie wetenschappelijke therapieën en boeken er zeker mogen zijn, maar dat het vooral gaat om betrokkenheid, verbondenheid, liefde en warmte voor elkaar en voor jezelf.
Evenwicht is een werkwoord
Ik kwam er ook achter dat ‘het evenwicht’ niet iets is dat gevonden kan worden, maar dat het een werkwoord is. Evenwicht is een werkwoord in die zin dat het leven gepaard gaat met uitdagingen. Werken aan mijn vermogen om met deze uitdagingen om te gaan is een levenslange opdracht. Door deze uitdagingen vanuit het positieve te bekijken en op tijd en stond aan te voelen wanneer ik hulp nodig heb van een professional, zie ik meer mogelijkheden dan voorheen.
Zijn die uitdagingen leuk? Niet altijd, maar ik ben content en vertrouw erop dat ik in staat ben om er mee om te gaan.
En hé binnenkort komt nummer 2 eraan, over een uitdaging gesproken! ;-)