Toen ik zwanger was, dacht ik dat ik gewoon dezelfde dingen zou blijven doen als daarvoor, maar dan met een kind erbij. I couldn’t be more wrong!
Mijn leven ziet er echt wel heel anders uit. Toen ik beviel, kreeg ik niet enkel een prachtige zoon, maar ook heel veel onvoorwaardelijke liefde voor hem, een enorm verantwoordelijkheidsgevoel en ja, ook een schuldgevoel.
Mijn zoontje gaat bijna overal met mij mee wanneer hij niet op school zit en dat is ok. Maar soms heb ik wat tijd voor mezelf nodig. Dan zeg ik hem dat hij mij eventjes met rust moet laten, want af en toe moet ik even op adem kunnen komen. Dat is nu eenmaal veel moeilijker wanneer je alles helemaal alleen doet.
Ik voel me dan weleens schuldig dat ik eventjes geen zin heb in een spelletje. Maar ik denk dat een goede mama ook een mama is die af en toe iets voor zichzelf doet. Al is het maar iets kleins.
En soms is er dat schuldgevoel wanneer ik geld uitgeef aan iets helemaal voor mezelf. Ik denk dan vaak: ‘Is dat wel nodig? Kan ik het niet beter aan Maxim besteden?’
Mijn zoontje komt altijd op de eerste plaats, maar nu en dan is het een gedeelde eerste plaats met mama en dat is ok. Dat is wat elke mama verdient - en natuurlijk ook elke papa.
