Een hele dag lang is je lijf van je kindjes. Je baby heeft borstvoeding nodig. Je peuter heeft nood aan mamaknuffels. En je kleuter laat je been - wat zeggen we: hele lichaam - niet los. Dan is het niet gek dat je op het einde van de dag even geen aanrakingen meer wilt.
‘Touched out’, dat ben je dan. Het is een term die je de laatste tijd meer en meer hoort. Maar is het dan een nieuw fenomeen of gevoel? Relatietherapeut Katrien Koolen legt uit.
Overprikkeling van de (huid)sensoren
Nieuw is het gevoel ‘touched out’ te zijn niet. Maar het wordt sinds kort wél benoemd. “Daarnaast is het ook iets dat steeds meer past binnen onze prikkelende tijd. Het is een heel herkenbaar gevoel in de huidige tijdsgeest en manier van leven en denken. We raken overgestimuleerd.”
Niet alleen mama’s die borstvoeding geven, krijgen ermee te maken. “Het gaat over een overprikkeling van je sensoren. Een kindje heeft veel huidhonger en dus veel nood aan huidcontact. Maar onze huid neemt een groot deel van ons lichaam in. En als je je letterlijk zo hard blootgeeft om verbinding te maken met je kindje, komt dat zintuig scherper te staan dan ooit.”
Ondanks het feit dat veel mama’s het touched out-gevoel ervaren, is er wetenschappelijk bijna niets over te vinden. “Er is onderzoek nodig. Want het ís er wel. In het echte leven is het duidelijk voelbaar. Maar vanwaar komt het, hoe kunnen we het beter begrijpen en hoe kunnen we ermee omgaan? Die kennis ontbreekt nog.”
Genoeg gegeven, genoeg gekregen
Wat voel je als je touched out bent? “Het duidelijkste signaal krijg je als je ’s avonds in de zetel zit, je partner je aanraakt en je denkt ‘laat me met rust’. Niet fijn voor je partner natuurlijk, want die voelt zich op dat moment mogelijk afgewezen. Misschien begrijpt hij of zij het ook niet goed.”
Wat is gevoel dan precies? Waar komt het vandaan? Volgens Katrien kan je het op 2 manieren bekijken. “Je hebt de hele dag ‘gegeven’, en op het einde van de dag heb je niets meer over om nog te geven aan je partner. Je bent als het ware op.”
“Maar je kan het ook zo zien: je hebt al genoeg gekregen. Iedereen heeft nood aan fysiek contact en als je kinderen hebt, zorgen zij er ook voor dat die behoefte bij jou bevredigd wordt. Je krijgt plots zaken van je kinderen die je tot dan bij je partner vond. Als je je kindje een hele tijd bij jou draagt, is je behoefte aan huidcontact vervuld.”
Andere plekken
Toch wil het niet zeggen dat fysiek contact en intimiteit met je partner dan plots volledig moet wijken. “Je lichaam is groot, er zijn nog veel plekken over. Plekken die je kindje niet aanraakt. Gelukkig maar”, lacht Katrien. “Exploreer en vind de welke plekken waar je wel nog graag wordt aangeraakt.”
Communicatie blijft ook een belangrijke sleutel. “Ook al is het gevoel soms moeilijk te benoemen, probeer er wel over te praten. Ben je onrustig? Of eerder heel moe? Ben je overprikkeld? Laat ook weten dat het niet aan de andere persoon ligt. Zo maakt je partner er geen eigen verhaal van en ontstaan er geen misverstanden. Je ziet hem of haar nog graag, alleen is je lichaam nu even overgestimuleerd.”
Zoek jouw intimiteit
Als koppel, als ouders moet je soms de intimiteit die je had ergens terugvinden. “Wat is je manier van intimiteit vandaag? Die is misschien anders dan die van gisteren. Het ouderschap is heel intens en schudt je door elkaar. Dat heeft uiteraard een effect op je relatie.”
“Ga samen op zoek naar de verbinding die je nodig hebt. Heb je zorg nodig? Heb je een luisterend oor nodig? Heb je iemand nodig die je vasthoudt? Misschien heb je nood aan andere aanrakingen. Een ‘quick fix’ is er niet. Het zit hem vooral in de duurzaamheid en het blijven zoeken.”
“Vandaag heb je geen zin in aanraking, dat kan. Dat is niet fijn. Zeg tegen je partner dat je dat beseft. Maar geef ook aan dat het zo niet hoeft te blijven. Je wil het wel terug. Dat uitspreken haalt vaak al veel druk van de ketel.”
