Dat je als nieuwe mama 'niets' gedaan krijgt, maar dat dat helemaal niet erg is

Ik moet er waarschijnlijk geen tekeningetje bij maken dat mijn idee héél snel veranderde eens ik zelf in die positie stond. Al na een paar dagen merkte ik dat er inderdaad nauwelijks tijd was om te douchen, mezelf op te blinken of ervoor te zorgen dat het huis blonk. En dus kan ik het beamen. Voor wie het zich afvraagt: je krijgt inderdaad niets gedaan op een dag.

Je krijgt niet veel gedaan

Als je de eerste maanden thuis bent met een baby, dan krijg je niet veel gedaan. Wie je iets anders probeert wijs te maken is gewoon niet echt eerlijk (of heeft last van een slecht geheugen – langdurige zwangerschapsdementie misschien?).

Misschien heb je tijd om te eten.

Misschien lukt het je om jezelf aan te kleden (maar misschien ook niet).

Misschien maak je een wandeling (dat vinden de meeste baby’s leuk).

Misschien voer je een kort gesprek aan de telefoon (waarbij de kans groot is dat je onderbroken wordt door de baby), of misschien begin je aan de was (maar waarschijnlijk lukt het je niet om die gedaan te krijgen).

Dat is normaal, als nieuwe mama.

Maar wat doe je dan wel de hele dag?

Eigenlijk doe je niet zoveel dat kan gemeten worden. Je doet niet veel dingen waar je instant resultaat van ziet.

Je reageert met tonnen geduld en doorheen je vermoeidheid op je kleintje. Je reageert gepast op lachjes, op traantjes, op hongerige kreetjes, op je kindje dat moe is maar niet wil slapen. Je leert je baby te navigeren in deze complexe wereld.

Je zorgt ervoor dat je baby proper is. En sommige dagen houdt dat in dat jullie allebei vaker van kleren wisselen dan je vroeger voor mogelijk had gehouden.

Je creëert een liefdevolle basis voor je kleintje, een vertrouwensband tussen jou en je baby. En die basis zal jou helpen om je kompas als ouder in te stellen, het zal jullie toekomstige interacties bepalen en het zal de basis zijn voor je kind om later zijn weg te vinden in de grotere wereld.

Je voedt je kindje, nog zo’n taak waar ongelooflijk veel tijd inkruipt, meer dan je ooit had kunnen vermoeden.

Maar vooral: je wordt een moeder

Bovenal word je mama. Dat begint op de dag waarop je zwanger wordt, en het proces gaat verder na de geboorte. Je baby strekt zich uit en groeit in zijn nieuwe lijfje. En eigenlijk doe jij dat ook.

En dat is het eigenlijk. Zo ziet je dag eruit. In onze cultuur kunnen we niet goed opmeten wat je allemaal gedaan krijgt op een dag.
Zeker, je baby zal groeien en zal nieuwe mijlpalen bereiken. Check.

Maar voor een niet geoefend oog lijkt het ’s avonds alsof je niets hebt gedaan die dag.

We weten wel beter

Er is geen grotere taak dan het ‘niets’ dat je gisteren hebt gedaan, het ‘niets’ dat je vandaag doet, en het ‘niets’ dat morgen op je programma staat.

Zorgen voor een baby betekent onmiddellijk reageren op iemands noden. En de eerste jaren investeer je vooral.

Je geeft, geeft, geeft, en geeft dan nog een beetje.

En dat kan hard zijn, dodelijk vermoeiend, vol met rauwe emoties. Maar het laat je ook zweven op een roze wolk. En al die emoties kunnen elkaar op een paar minuten tijd afwisselen.

Onthou vooral dit

Hoezeer je ook nood hebt aan een pauze, hoe moe je ook bent, hou in je achterhoofd dat er geen enkele moeder ooit terugkeek op deze unieke tijd en dacht “ik wou dat ik mijn baby minder vaak had vastgehouden”.

Je zal je niet herinneren dat je geen tijd had voor de afwas, dat er dringend gestofzuigd moest worden of dat je vaker vuile kleren droeg dan je wil toegeven.

Je zal je wel dat eerste lachje herinneren, en die eerste schaterlach, de eerste woordjes en de eerste stapjes.

Je zal nog weten hoe je naar je baby keek, en hoe je baby naar jou keek.

Dus de volgende keer dat je je afvraagt wat je in godsnaam hebt gedaan in die uren die weer zijn voorbij gevlogen, zet die gedachte dan opzij.

Hou je baby vast, en geniet van dat kleine lijfje dat vol potentieel zit. Snuif dat heerlijke baby-geurtje op.

Haal diep adem.