Mijn vrouw wil haar oude leventje niet loslaten

Er zit me al een tijdje iets dwars, maar ik weet niet hoe ik het moet aanpakken… Mijn vrouw en ik hebben een dochtertje van 1 jaar. Daarnaast heb ik nog twee kinderen uit een eerdere relatie, van 10 en 12 jaar. Toen we een hele tijd geleden onze kinderwens besproken hadden, had ik duidelijk gezegd dat een kindje erbij alleen maar mogelijk was als mijn vrouw haar leven écht zou aanpassen. Daar ging ze helemaal mee akkoord, maar het blijkt nu toch wel wat lastiger te zijn dan ze had verwacht… 

Bezig bijtje

Mijn vrouw is een echte bezige bij. Ze houdt veel van honden en paarden en is vaak met die beestjes op pad, ook samen met vrienden. Daar kruipt enorm veel tijd in. Op zich is dat helemaal prima, maar soms is ze dan echt een hele dag of zelfs het hele weekend weg. Daarnaast wil ze ook altijd klaarstaan voor haar vrienden, en helpt ze hen (of vooral eentje) ook soms midden in de nacht. Tel daar dan nog haar lange werkdagen bij op, en dan komt het er meestal op neer dat ík onze dochter ophaal van de opvang en thuis alles regel.

Vakantieplannen

Voor onze dochter er was, ging mijn vrouw drie keer per jaar alleen op vakantie. Ik had er echt totaal geen probleem mee. Maar eens onze dochter er was, bleef ze dat doen. Onze dochter was amper zes maanden toen mijn vrouw weer vijf dagen naar het buitenland was, voor een of andere hobby. ‘Het zou toch zo jammer zijn dat ik als enige niet mee kon!’ beweerde ze. En zo liet ik mij overhalen… Terwijl zij fijn onder de zon zat, was ik alleen thuis met onze dochter en mijn twee andere kinden. En eerlijk? Dat was best pittig…

We zijn tijdens de zomervakantie nog nooit als gezin samen op reis geweest, omdat mijn vrouw het altijd te druk heeft. En dat zal er deze zomer ook niet van komen… Mijn vrouw wil weer naar het buitenland, ook voor haar hobby. Haar reisje valt middenin mijn zomervakantie met de kinderen, dus er schiet geen tijd over om samen weg te gaan. Daarnaast zie ik het niet zitten om alweer alleen thuis te blijven met 3 kinderen. Haar oplossing? ‘Mijn moeder kan wel op onze dochter passen.’ Maar dat voelt gewoon niet goed. Ik wil niet dat oma een week lang fulltime voor haar zorgt, terwijl mama voor haar plezier in het buitenland zit. 

Spontane uitstapjes

Afgelopen weekend was mijn vrouw weer een hele dag met een vriendin op stap. Ze gingen op zoek naar mooie plekjes in de natuur, om honden te fotograferen. Geen probleem als ik dat vooraf weet, maar ze overlegt zo’n plannen nooit. Dat is gewoon een mededeling op het moment van vertrek. Laatst belde diezelfde vriendin midden in de nacht, om te vragen of ze mee wou gaan om haar ouders op te halen aan het vliegveld. Dat leek haar wel gezellig, dus mijn vrouw stemde toe. Ik zei dat ze dat beter niet zou doen, omdat ik al wist dat ze de dag nadoen moe en slechtgezind zou zijn en ik voor alles zou opdraaien. Maar ze vond dat ik overdreef, dat ik haar teveel controleerde en ik haar geen ruimte geef om haar eigen ding te doen en ze vertrok alsnog.  

Op zoek naar balans

Voor de duidelijkheid: ik hou echt veel van mijn vrouw. En de momenten dat ze er is, hebben we samen een fijne tijd en zorgt ze ook echt goed voor onze kinderen. Ik wil haar ook zeker eigen hobby’s en pleziertjes niet ontzeggen, maar een betere communicatie over haar plannen en af en toe eens tijd maken voor ons moet toch wel lukken? We moeten als gezin toch een soort balans kunnen vinden die voor ons beiden werkt? Samen, niet ieder voor zich. Toch?  

BRON: vrij vertaald naar REDDIT