bonuspapa

Ode aan de bonusouder

23/05/2024

Ik zie hem op en neer springen van enthousiasme, terwijl ik ze gadesla vanuit de keuken. Als iemand hem een jaar geleden had verteld dat hij vandaag zo uitbundig zou reageren op het kakje van andermans kind op een potje, hij had het nooit geloofd. Maar daar staat hij, met een grote glimlach mijn kind aan te moedigen. 

Ik smelt, wanneer hij me zegt dat hij niet enkel mij, maar ook mijn kinderen graag ziet. En ik word gesteund en geholpen, wanneer ik even niet voor de honderdste keer opnieuw ‘neen’ kan zeggen, en hij de volgende driftbui voor zijn rekening neemt. Hij is de reden voor de brede grijns op mijn gezicht, en het kinderlijke schaterlachen in de woonkamer.

Dus dit is een brief voor de persoon waarbij de liefde voor een kind niet vanop de eerste dag aanwezig was, maar stilaan groeide, één snotdoek met een keer. Voor de ouderfiguur die door de kindjes bij naam wordt aangesproken, en niet met ‘mama’ of ‘papa’. Diegene die niet persoonlijk wordt vermeld op de schoolfeestuitnodiging. 

En vooral voor die persoon die ‘so what?’ antwoordde, toen de alleenstaande ouder met een bang, klein hartje ‘ik heb kinderen’ zei, tijdens de eerste ontmoeting.

Want het is niet simpel, dat bonusouder zijn. 

Je draagt de zorgen, lasten en kosten mee, zonder hierbij altijd de nodige erkenning te krijgen. Je doet de was, helpt met huiswerk en staat mee aan de zijlijn van het voetbalveld; om dan bedankt te worden met de woorden ‘je bent mijn mama/papa niet’ in de eerstvolgende ruzie. 

Je wil bijdragen aan de opvoeding van het kind, zonder hierbij de ouders te schofferen. Je wilt grenzen opleggen en bewaren, zonder hierbij die van je partner te overtreden.

Daarnaast heeft de term ‘stiefouder’, met dank aan o.a. Walt Disney, niet altijd de meest positieve connotatie genoten. En deze ene brief zal daar niet meteen veel aan veranderen.  Net zomin zal de reputatie meteen de hoogte ingewerkt worden door de naam van ‘stiefouder’ te vervangen door ‘plus’- of ‘bonus’ouder. Je bent soms de vijand in het verhaal, de indringer; ondanks alle goede intenties. 

Maar je doet het, dag in, dag uit. Uit liefde voor je partner en uit liefde voor dat wezentje dat maar al te snel jouw hart heeft gewonnen. En daarvoor zeg ik, samen met alle alleenstaande ouders, nu en waarschijnlijk nog veel te weinig, bedankt! 

Je bent een bonus, je bent een plus, je bent de perfecte aanvulling bij de angstige, beschermende ouder die zijn hele wereld (lees: de kinderen) openstelt voor jou. Bedankt om de taak op jou te nemen om aan deze kinderen te laten zien hoe mama of papa er uitziet in een liefdevolle relatie!