Zeven maanden al, wat gaat de tijd snel … Op 26 oktober werd ik vader van een dochter die naar de naam Lía luistert. Het leven? Dat is anders, heel anders ... maar wel beter. JA! Veel beter.
Wat een avontuur ... Sarah en ik fantaseerden al lang over een kleintje. We zijn “high school lovers” en ondertussen al bijna vijftien (!) jaar een koppel, waarvan drie gehuwd. Een kleine mini-me die ik stap voor stap zou begeleiden in het uitbouwen van haar leven, dat was de droom. Ik zeg ‘haar’ omdat ik dolgraag een dochter wilde.
Zwangerschap
Het beeld van een roze wolk verdween al snel, na tien weken zwangerschap kreeg Sarah last van bekkeninstabiliteit, iets wat haar tot op vandaag nog steeds parten speelt. Last werd al snel ‘extreme last’: zelfstandig draaien in bed of met de auto rijden was lange tijd niet meer mogelijk, wat resulteerde in veel stress. Als daddy to be ging ik - toen al - noodgedwongen op zoek naar een evenwicht tussen het werk en zorgen voor Sarah en onze ongeboren dochter.
Het ergste als man? Dat is het machteloze gevoel dat ik kreeg bij het kijken naar mijn echtgenote in pijn. Ik ben iemand die altijd voor oplossingen probeert te zorgen, waarom kon ik dat nu dan niet?
Bevalling
Een rollercoaster van emoties, dat is elke bevalling wel. Ik had al respect voor mijn vrouw, maar na negen loodzware maanden kan ik vandaag moeilijk in woorden uitdrukken hoe sterk het vrouwelijke geslacht écht is. Op vijfentwintig oktober trokken Sarah en ik in de avond naar buiten voor een wandeling. Een wandeling die ze moest doen om haar suikerwaarden laag te houden, want er werd ook zwangerschapsdiabetes vastgesteld. Heren, neem een vrouw haar lekker eten af en je hebt een probleem, maar ik daag jullie uit om een zwangere vrouw haar eten af te nemen. Good luck en doe je loopschoenen aan.
Na honderd meter wandelen kreeg Sarah veel last van haar heupen, meer dan andere avonden. We keerden terug en besloten naar bed te gaan. Ze voelde de baby niet meer echt bewegen en we raakten wat ongerust. Sarah besloot om nog een keer het toilet te gaan en onderweg brak haar vruchtwater. Dit was het dan, eindelijk. Haar vluchtkoffer stond klaar en een 45 minuten later stonden we in het ziekenhuis, om 23u40. En dan is er maar één gouden tip voor aanstaande vaders wanneer het gaat over de tijd tussen aankomst in het ziekenhuis en de geboorte: Niet veel praten (eigenlijk niet) en wees bereid om je hand gedurende vijf dagen niet meer te voelen van het knijpen.
Lía werd geboren om 11u10.
SLOT
Je wandelt het ziekenhuis binnen met twee en wandelt enkele dagen later terug naar buiten met drie, een bizar gevoel. Nooit was ik als chauffeur voorzichtiger dan op de weg van het ziekenhuis naar onze woning. Werkelijk ie-de-reen leek een wegpiraat. De verantwoordelijkheid die je vanaf de geboorte draagt - en voelt - is enorm en het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. We zijn vandaag nog steeds zoekende naar structuur en krijgen elke dag wel een ander vraagstuk voorgeschoteld waar we een oplossing voor moeten vinden. Spontaan thuis vertrekken heeft plaatsgemaakt voor een doordachte planning.
Maar ... we durfden het ook aan om met Lía richting Parijs te trekken om het nieuwe jaar in te zetten, een topbeslissing van onzekere ouders want we hebben ontzettend hard genoten. Ze toont steeds meer emotie en random geluidjes hebben ondertussen plaatsgemaakt voor ‘dadadada’. Puur goud.
Elke keer als ik naar d’r kijk, sta ik versteld van de gevoelens die in een mensenlichaam zitten. Het leven is nu pas écht begonnen, wat ben ik een ontzettend fiere papa.
TIP
Gun jezelf de tijd om te wennen aan het ouderschap. Het instinct zit er van nature in, je gaat heus wel slagen. Probeer daarnaast ook tijd te nemen om met je partner tot rust te komen, een kindje geniet wanneer zijn/haar ouders ook kunnen genieten (hoe moeilijk dat in het begin ook lijkt, er zijn altijd wel mini-mogelijkheden).
Oh, praktisch parenting advice van iedereen die je tegen het lijf loopt? Daar luister je met een smile naar, maar nadien doe gewoon wat voor jullie goed aanvoelt. Intuïtie en een vroedvrouw die je geruststelt maar ook oprecht adviseert doet wonderen. (Bedankt Veronique & Leen!)
