Thuisblijfpapa wil er na eerste weekend alleen met de baby de brui aan geven
3/09/2024
Door Mamabaas
Je weet pas hoe intensief het is om voor een baby te zorgen wanneer je dat effectief doet. Ik herinner me nog hoe ik me in het pre-kindertijdperk afvroeg hoeveel werk dat nu eigenlijk kon zijn, voor zo’n kleintje zorgen. En hoe groot de schok was toen ik merkte dat het antwoord op die vraag luidt dat het veel werk is. Héél veel werk. Voor ouders die dus al beslissen om thuis te blijven en voor de kinderen te zorgen voordat ze daar ervaring mee hebben, kan die beslissing al snel een stevige reality check worden.
Dat gebeurde ook bij een jong gezin. Een kersverse moeder deelde haar ervaring op een forum:
‘Ik ben 36 en ben neurologe. Ik houd enorm van mijn werk en van mijn patiënten. Ik denk dat er niets mooier is dan anderen te kunnen helpen. Ik heb geen gemakkelijke weg afgelegd om mijn diploma te behalen. Ik was een “probleemtiener” en werd na mijn laatste jaar niet toegelaten op de universiteit. Ik heb heel hard moeten werken, volgde inhaallessen en werd uiteindelijk op mijn 26ste alsnog toegelaten om geneeskunde te studeren.’
‘Ik ontmoette mijn man (37) toen ik in mijn derde jaar geneeskunde zat. Ondertussen zijn we vier jaar getrouwd. Hij werkt in marketing, en ik verdien drie keer zoveel als hij. Vanaf het begin van onze relatie heb ik hem heel eerlijk verteld dat ik niet zeker was of ik zelf wel kinderen wilde. Het was altijd mijn droom kinderen te adopteren, en mijn man leek dat te begrijpen. Maar nadat zijn beste vriend vorig jaar een kindje kreeg, begon hij me onder druk te zetten om kinderen te krijgen.’
‘Ik was aanvankelijk heel erg tegen dat idee gekant, omdat ik net aan mijn carrière begon. Ik wilde nog een paar jaar wachten en dat het onderwerp opnieuw ter sprake brengen. Maar in augustus vorig jaar ontdekte ik dat ik onverwachts zwanger was, nadat er een condoom was gescheurd. In het begin overwoog ik een abortus, maar na veel diepgaande gesprekken met mijn man besloten we ervoor te gaan. Hij zou zijn baan opzeggen en thuisblijven tot onze dochter oud genoeg was om naar de kleuterschool te gaan.’
‘Dat was de meest voor de hand liggende optie: ik verdien veel meer, en hij was diegene die heel graag een kindje wilde. Ik ben net met aan mijn carrière gestart, nu ik mijn specialisatie heb afgerond. Bovendien werd ik in mijn kindertijd misbruikt, en daarom wil ik niet dat er vreemden voor mijn kindje zorgen wanneer ze nog zo jong en niet-verbaal is. Ik was heel duidelijk dat ik zelf NUL interesse had om thuis te blijven en een thuisblijfmama te worden. Ik heb enorm veel respect voor thuisblijfmama’s, maar mijn werk is alles voor mij en ik zou gek worden als ik de hele dag thuis zou zitten. Dat is niet het leven dat ik voor ogen heb.’
‘Ondertussen is onze dochter 9 weken. Ik ben me aan het voorbereiden om over een paar weken terug aan het werk te gaan. Dit weekend liet ik mijn man alleen bij onze dochter terwijl ik naar een medisch congres ging in het buitenland. Het congres was fantastisch, maar toen ik terug thuis kwam, begon mijn man vreemd te doen. Toen onze dochter vandaag een dutje deed, begon ik druk uit te oefenen zodat hij me zou vertellen wat er aan de hand was.’
‘Hij stortte compleet in en zei dat hij niet denkt dat hij dit kan doen. Hij vertelde hoe gevangen, alleen en overweldigd hij zich het hele weekend had gevoeld. Hij wil nu dat ik mijn zwangerschapsverlof verleng en praat erover om zijn job terug te vragen. Daarop draaide ik helemaal door. Ik vroeg hem wat hij dan van plan was met onze dochter, en daarop stelde hij voor dat ik mijn praktijk zou verlaten en van thuis uit zou werken. Toen ik duidelijk maakte dat dat absoluut geen optie was, stelde hij kinderopvang voor.’
‘Op dat moment verloor ik mijn geduld en schreeuwde ik naar hem: ‘Als ik had geweten dat je je belofte om voor onze dochter te zorgen zou verbreken, dan had ik NOOIT je kind gekregen.’ Heb ik fout gereageerd? Overdrijf ik nu?’
