Het huis verlaten met een peuter en een kleine baby – een situatieschets
Wel, ongeveer een uur voordat je effectief wil vertrekken, begin je aan de voorbereidingen. Uiteraard ben je al helemaal in je nopjes omdat je zoveel tijd neemt en je supergeorganiseerd bent. Supermama aan het werk, dat zie je zo!
Spoiler alert: er bestaat niet zoiets als ‘voldoende tijd’
Vertel aan je tweejarige dat jullie bijna zullen vertrekken met de auto, en dat het dus dringend tijd wordt om kleren aan te trekken. In peutertaal betekent dat ongeveer hetzelfde als “Begin naakt in huis rond te lopen als Speedy Gonzalez”.
Vraag je af of het strikt noodzakelijk is dat hij/zij schoenen aanheeft, of een broek. Maak de afweging tussen tijdwinst en er belachelijk uitzien in het openbaar. Beslis uiteindelijk om je peuter toch maar volledig aan te kleden, en bereid je voor op een strijd waarbij je een deel van je ziel en misschien een stukje tand kwijtraakt. Maar een broek dragen zal hij/zij!
Pak de baby op die ondertussen al zeker vijf minuten ligt te huilen terwijl je met broer/zus bezig was. Vraag stilletjes om vergiffenis, hoop dat je baby niet getraumatiseerd is voor de rest van het leven, en maak jezelf wijs dat het een prima les is in onafhankelijkheid en veerkracht.
Loop naar boven om de baby aan te kleden. Je slaagt er nog net in iets uit de kast te halen voordat je een plof hoort beneden. Neem de baby weer op en loop naar beneden om te zien dat je peuter in de berging op zoek is gegaan naar koekjes. Hij/zij heeft zijn/haar broek opnieuw uitgetrokken.
Adem in. Adem uit. Tel langzaam tot vijf. Je kan het!
Onderhandel met je peuter, waarbij dat ene koekje gelijkstaat aan vijf minuten stilzitten. Leg de baby op het tapijt zodat je de pamper kan verversen met je peuter in het zicht.
Maar besluit eerst snel de koekjeskruimels op te ruimen.
Foute beslissing.
Draai je om en zie dat je peuter op de baby probeert te zitten.
Haal de peuter van de baby en leg uit waarom we kindjes niet als vloerkussen gebruiken.
Draai je opnieuw om zodat je de baby kan verversen, en ontdek dat de kleren verdwenen zijn. Begin fanatiek rond te rennen terwijl je de tranen wegslikt, want je WEET dat je de outfit naast de baby had gelegd.
Vraag aan je peuter of die weet waar de kleren van de baby zijn. Krijg het vrolijke antwoord dat hij/zij die in de was heeft gegooid. Wat betekent dat de outfit in de emmer water ligt waarin de kleertjes na een eerder kaka-accidentje liggen te weken.
Sluit je ogen en bid tot Sint-Monica, de patroonheilige van geduld en teleurstellende kinderen
Draag je peuter op niet te bewegen aangezien jullie over VIJF MINUTEN in de auto moeten zitten. Loop naar boven om een tweede outfit te zoeken. Loop opnieuw naar beneden en begin je baby te verversen. Merk dat je peuter daar niet is, en zie iets voorbij de achterdeur flitsen.
De peuter is nu buiten met de fiets aan het rijden. In de regen.
Begin te vloeken met woorden die niet geschikt zijn voor kleine oortjes. Beslis je peuter buiten te laten terwijl je alles afwerkt.
Kleed de baby aan en spring zelf in je kleren. Pak de luiertas in met 18 reservepampers, vochtige doekjes, koekjes, water, speelgoedjes, sleutels, reservekleren, petjes, … en je gezond verstand.
Je bent ondertussen officieel te laat
Loop naar buiten en worstel met je peuter om hem/haar van de fiets te krijgen terwijl hij/zij luid schreeuwt en spartelt. Sleur je nukkige kind door de gang tot die furieus op de grond gaat liggen. Stap over je peuter in een ijdele poging bij de auto te raken.
Open de voordeur en realiseer je dat je een fout hebt gemaakt: je hebt de peuter niet vast. Te laat: die heeft de vrijheid al geroken en breekt uit.
Hij/zij rolt uitzinnig door het natte gras en wacht tot het ultieme moment om zijn/haar overwinningsdansje te maken in het midden van de straat.
Ondertussen sta je op de oprit, met een huilende baby, terwijl je roept “IN DE AUTO, NU”, terwijl je stiekem in de straat kijkt of er buren staan te kijken (te oordelen).
Hijs je peuter uiteindelijk in de auto. Voel alle energie uit je wegstromen wanneer hij/zij uit je greep ontsnapt en in de stoel vooraan kruipt want “ikke rijden, mama!”
Je hebt hem/haar bijna in de autostoel gekregen dankzij een combinatie van geroep, dwang en omkoperij, wanneer je baby zijn/haar jokerkaart bovenhaalt. Een ontplofte pamper in de derde graad, waarbij een nieuwe outfit noodzakelijk is.
Begin hysterisch te lachen. Of te huilen, je weet het op den duur niet meer.
Nadat je 30 keer terug naar binnen bent gelopen omdat je iets vergeten was, zitten jullie allemaal in de auto met jullie gordel aan. Gun jezelf twee minuutjes rust om je hoofd op het stuur te leggen en stilletjes te snotteren. Het is nu 10 uur ’s morgens …
Geïnspireerd op een blog van Kidspot.