Aan de vrouw met wie mijn man me bedroog

Hallo vreemde

Aan haar. En aan alle mama's die denken dat ze de enigen zijn die dit doormaken. Je bent niet alleen.

Hallo vreemde.

Jij, van wie ik de naam niet ken.

Jij, van wie ik niet weet hoelang je al in mijn man zijn leven bent. Ja...mijn man, want wij zijn nog steeds getrouwd.

Jij, die ik misschien ken en zag als vriendin.

Jij, die de wolf in schaapskleren kan zijn.

Ja, je leest het goed, dit is een brief aan jou.

Boos ben ik niet. Dat gun ik jou niet.

Het laatste stukje waardigheid dat ik nog had nadat mijn man 10 dagen geleden de deur achter zich dichttrok is inderdaad weg. Ook dat is weg.

Jij, die het slechtste in hem naar boven hebt gebracht.

Ik ben zeker mee verantwoordelijk voor de keuze die hij maakte om jou toe te laten in zijn leven. Ik ben namelijk de laatste maanden geen goede vrouw naar hem toe geweest. Nu... moest je ervaring, wijsheid en respect kennen in je leven, dan zou je mijn man andere dingen hebben verteld, in plaats van hem nog meer in verleiding te brengen.

Ooit zul je mama worden

Ooit zal ik terug aan jou denken. Ooit komt er een dag dat je getrouwd zal zijn en ooit een dag dat je mama zal worden.

Dan zal je merken wat dat met je doet, dat mama worden. Iedereen zegt dat wel, maar wat bedoelen ze nu precies? Dat kan niemand je zeggen...  Maar op een dag zal je weten wat ik en al die andere mama's bedoelen. Je zal de grootste onzekerheid ervaren die je ooit gekend hebt. Je zal je afvragen wat je man nog in je ziet.

Ooit zal jij aan mij denken… Ik zal niet meer aan jou denken, maar jij wel nog aan mij. Want ooit zal je eigen man jou misschien verlaten om alles op een rijtje te zetten. Wie weet ontmoet hij dan wel zo een jij. Een jij die hem niet zal overtuigen terug naar zijn gezin te gaan, waar hij hoort. Maar een jij die hem zal laten zien wat verliefdheid ook alweer was.  Een jij die hem zal laten proeven van een ander leven, waar hij op dat moment naar op zoek was.

Ik heb mijn man in je armen geduwd en daar ben ik me heel bewust van. Maar het was wel jouw keuze en alleen de jouwe om hem met open armen te ontvangen en je meteen te plaatsten als vijand in plaatst van als vriendin. Ik neem je je keuze niet kwalijk, ik neem je niet kwalijk dat je mijn man op het foute pad hebt getrokken, want je weet niet beter. Je kent de waarde niet van het leven. Je kent de waarde niet van een wezentje nieuw leven schenken. Je kent de waarde niet van een huwelijk noch van een gezin.

Een mama krijg je niet kapot

Maar ooit ken je die wel en dan zal je misschien hetzelfde ervaren als wat ik nu ervaar. Dan zal je begrijpen hoe ik mij voel en hopen dat je man zich niet laat verleiden door dat groenere gras aan de overkant. Je zal hopen dat hij geen 'jij' tegenkomt. En je zal er alles aandoen om hem te overtuigen dat hij bij jou hoort.

Nu zal je misschien fier zijn over wat je hebt bereikt, maar ooit zal je beschaamd zijn en inzien dat je zelf die rol in iemand anders zijn leven speelde. Dat je ooit zelf dat groenere gras was. Dat je ooit zelf een man bij zijn vrouw weghaalde en een papa zijn zijn dochter wegkaapte. Nu zie je dit nog als een overwinning, je weet niet beter. Ooit zal dat anders zijn.

Ik ben sterk, ik ben een sterke vrouw, ik... ik ben een mama. Een mama krijg je niet kapot. Een mama zal altijd altijd maar dan ook echt altijd vechten voor haar kroost. Een mama krijg je niet zomaar klein. Een mama vecht voor wat haar het aller aller dierbaarste is… Haar gezin.