Mama vraagt meer begrip op het werk voor collega’s met kleine kinderen

“Ken je de nieuwe mama op het werk? (Ja, begin maar alvast met je ogen te draaien. ) De mama die vroeger vertrekt omdat de crèche heeft gebeld … alweer. De mama die alleen maar over haar kinderen praat tijdens de lunchpauze. De mama die regelmatig een dag vrijaf neemt. En de mama die een kortere werkweek heeft, omdat ze een dag minder werkt. Ken je haar? Ik vraag je, oordeel niet over haar.

Ik kan je verzekeren dat ze op de toppen van haar tenen loopt op het werk, en heel hard hoopt dat de crèche haar niet belt. Dat haar hart overslaat als de telefoon rinkelt. Ze wil niet alweer vroeger moeten vertrekken. Ze weet hoe dat overkomt. En als ze toch vertrekt, dan is het omdat ze niemand heeft die het van haar kan overnemen.

Opgeslorpt door haar kindjes

Als een vrouw kindjes krijgt, dan wordt haar leven behoorlijk druk. Dan wordt ze zo opgeslorpt door het zorgen voor de kleintjes dat ze even niet veel anders meer heeft om over te praten dan haar kindjes.

Al ze om 3u ’s nachts een baby zit te wiegen die weer maar eens ziek is, dan heeft ze schrik dat ze niet kan gaan werken de volgende dag. Alweer. Ze is het beu dat ze niet kan gaan werken en dat ze achterloopt met haar werk.

Verdomd slopend

En op haar ‘vrije dag’? Wel, die vrije dag ziet er meestal zo uit. Dit is wat ze doet, wanneer ze niet aan het werk is. Geen koffietje met vrienden. Geen dagje shoppen, een tripje naar zee of een bezoekje aan de kapper. In de plaats daarvan zit ze bij haar kind, met ongeschoren benen, een slordige dot in het haar en knuffels vol snot. Het is onbaatzuchtig en het kan verdomd slopend zijn.

Ik heb het geluk in een werkomgeving te werken die daar begrip voor heeft. Maar in mijn vorige jobs voelde ik dat collega’s met hun ogen rolden, en voelde ik me schuldig.