Over eenzaamheid bij alleenstaande ouders

Koppels regelen het onderling of met de familie aan beide kanten, ouders in co-ouderschap plannen hun sociale contacten vaak in de dagen zonder kinderen. (Nota: natuurlijk is het voor hen niet altijd een evidentie en lijdt hun sociaal leven ook onder het ouderschap, ik wil het niet simpeler voorstellen dan het is.)

Maar wat met een mama of papa die voltijds alleen voor een kind zorgt? Die vaak ook maar één familiekant heeft? Dan is het een moeilijkere opgave om eens een avond of enkele uren weg te gaan. 

Ook als je door de dag al rekent op die kleine familie om op te passen als je gaat werken, wegens geen crèche beschikbaar. Dan kan je heel vaak niet 's avonds ook nog eens op die mensen rekenen. Of als de oppas ziek wordt, groot is die vijver dan niet om uit te vissen. 

Je bent, toegegeven, ook gewoon te moe om nog iets anders te gaan doen dan werken en ouder zijn, want ah ja, de nachten met een kind dat vijf keer wakker wordt, zijn ook alleen voor jouw rekening. 

En wie niet regelmatig zijn hoofd bij vrienden en op sociale events laat zien, die wordt in de toekomst niet meer gevraagd, 'want hij/zij zal toch niet kunnen door de dochter/zoon'.

Daarbij komt er voor veel alleenstaande ouders de financiële drempel, ze zijn de groep waar armoede het vaakst voorkomt. Ook al zou je regelmatig een oppas vinden voor je kind om eens aan me-time te kunnen doen, dat kost geld. Uit eten gaan of iets drinken, eens naar de cinema, wellness, noem maar op, dat is niet iets wat je overweegt als je al elke week je boodschappenlijstje uitdunt.

Ik vrees dat ik niet de enige ben met deze bekommernis, zo tijdens de Warmste week die over eenzaamheid gaat dit jaar. 

De feestdagen die eraan komen helpen ook niet om deze gedachten te verkleinen. Er wordt niet gevraagd hoe je oudjaar doorbrengt, 'hij/zij kan toch niks doen, want de kleine is er'. 

Tip voor mensen die een alleenstaande ouder kennen: denk niet in hun plaats, maar laat je regelmatig horen of spring eens binnen, denk samen na hoe je de tijd tussen volwassenen en de tijd met kind kan verdelen. Stel eens voor om op het kind te letten, zodat de mama of papa eens even iets anders kan zijn dan enkel mama of papa. 

En vergis je niet, mama of papa zijn is en blijft de beste job ter wereld en je zou het niet anders dan dit willen nu, want de band met je kind is uniek zo onder jullie. Maar toch, niemand kan 24u op 24, 7 dagen op 7 aan staan. 

Aan alle voltijds alleenstaande ouders die dit lezen: we doen dit verdorie goed! Doe ons maar na, mama en papa in één persoon en toch je kind alles geven wat het vraagt en nodig heeft, zelfs vaak met nog een sterkere band dan dat anderen met hun kind hebben. 

Ik hoop dat iedereen die dit leest eens extra stilstaat bij deze doelgroep, en niet alleen deze week.

Lieve groetjes van zo’n voltijds alleenstaande mama.