mama met baby en wasmand

Waarom ik het kotsbeu ben dat papa’s geprezen worden voor het minimum

25/09/2025

Oké, ik ga het zeggen: ik ben het kotsbeu dat papa’s applaus krijgen voor dingen die ik elke dag zonder morren (nou ja, meestal zonder morren) doe. Echt, hoe komt het dat een vader die zijn kind een boterham smeert meteen een lintje van “Superdad van het jaar” krijgt, terwijl ik als mama nauwelijks een knikje krijg als ik mijn peuter drie keer op een dag van pure doodsverachting red?

Scenario 1: De supermarkt

Papa neemt zoonlief mee naar de supermarkt. Resultaat?

“Wauw, wat een betrokken vader!”

Ik neem onze drie kinderen mee, jongleurend (je leest het goed, nieuw woord) met een peuter in een kar, een baby op mijn heup en een kleuter die zich op de grond smijt bij de koekenrayon. Resultaat?

“Amai, die heeft haar kinderen precies niet onder controle.”

Scenario 2: De speeltuin

Papa gaat een uurtje naar de speeltuin. Heel de buurt denkt:

“Wat een toffe papa, zo schattig!”

Ik blijf daar drie uur lang, neem snacks mee, zakdoekjes, pleisters, zonnecrème én entertain ook nog eens de buurkindjes. Wat denkt iedereen?

“Standaard-mamading.”

Scenario 3: Bedtijd

Papa leest een verhaaltje voor.

“Ooooh, wat lief dat hij dat doet!”

Ik lees drie verhaaltjes, zing twee liedjes, geef water, kusjes, nog een verhaaltje, nog een liedje, nog een plas… En niemand vindt dat opmerkelijk.

Het verschil

Begrijp me niet verkeerd: ik ben blij dat we hier een betrokken papa hebben. Echt. Maar waarom is zijn “minimum” meteen uitzonderlijk en mijn “alles” vanzelfsprekend?

Waarom moet ik mezelf soms in duizend bochten wringen om alles te regelen, en krijgt hij applaus voor één bochtje naar links?

Misschien moeten we stoppen met papa’s op een voetstuk te zetten zodra ze iets doen. Niet omdat ze dat niet verdienen, maar omdat wij mama’s ook elke dag bergen verzetten.

Geef ons óók een applaus. Of beter nog: besef dat ouderschap teamwork is. Geen wedstrijd, geen applausmeter.

Maar als er dan toch geklapt wordt… Mag ik ook eens in de bloemetjes gezet worden omdat ik er alweer voor gezorgd heb dat er wél propere onderbroeken in de kast lagen?