Vraag/antwoord: Ons dochtertje wijst haar papa af, wat nu?

Expert Karen Thijs geeft antwoord

Beste mama,

We weten uit onderzoek dan baby’s als van heel jong waarnemen welke huidskleur iemand heeft. Vanaf ongeveer negen maanden, herkennen ze steeds minder goed de uiterlijke kenmerken van aparte individuen. Alle gezichten met dezelfde etnische kenmerken worden in dezelfde groep gezet. Dit wordt het ‘other-race-effect’ genoemd.

We zien dat dit effect vermindert als kinderen vaker in contact komen met mensen uit andere etnische groepen. Kinderen zien dus wel degelijk een verschil in huidskleur, maar hangen daar zelf geen waardeoordeel aan vast. Zo’n oordeel komt er pas op basis van wat ze hierover in hun omgeving horen.  Ik ga ervan uit dat de keuze van jullie kindje niet echt iets te maken heeft met een verschil in taal of etnische achtergrond.

Wat kan er dan wel aan de hand zijn?

Het komt wel vaker voor dat een kind een voorkeur heeft voor een van de ouders. Je kind lijkt dan de ene ouder leuker te vinden dan de andere ouder. Volgens Freud krijgen kinderen vaak een voorkeur voor de ouder van het andere geslacht.  Dit is bij jullie niet het geval.  

Toch zou het kunnen dat jullie dochter onbewust haar papa als concurrent beschouwt.  Ze wil jou als favoriete ouder voor zichzelf zien te krijgen en is bereid om alle registers open te trekken. Hoe lang deze fase aanhoudt en hoe heftig ze is, verschilt van kind tot kind.  Het is ook voor je kind een heftige periode met veel gevoelens.

Is dat erg?

Het is helemaal niet erg.  Het is zelfs erg belangrijk voor de ontwikkeling van een kind dat het zich kan identificeren met een ouder. Het is volkomen logisch dat je kind een voorkeur heeft voor een van de ouders.  Als je even naar jezelf kijkt, weet je ook dat je met sommige mensen in je leven meer affiniteit hebt dan met anderen.  Dat geldt voor familie en vrienden, maar ook voor ouders en kinderen.

De levensfase waarin je kind zit, is van invloed op de voorkeur.  Peuters laten zich het liefst troosten door de ouder die het meest voor hen zorgt.  Dit is dus iets wat bij je kindje ligt, niet bij jou of je partner. En als ik jullie verhaal lees, breng jij op dit moment het meeste tijd door met jullie dochter.

Wat kunnen jij en je partner hier aan doen?

• Maak je niet druk, maar dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Je kindje zal namelijk de stress voelen als je je druk maakt en zal mogelijk nog meer afwijzend reageren.
   
• Probeer emotioneel helemaal beschikbaar te zijn als je voor kindje zorgt, het zal ervoor zorgen dat ze sneller terug inhaakt op jou als zorgfiguur.
   
• Probeer niet krampachtig de liefde van je kind te krijgen.
   
• Doe geen dingen die niet bij je passen.
   
• Kijk of je je partner kan helpen, door een bepaalde manier van omgaan door te geven. Als hij dit doet, moet hij het alleen doen als het bij hem past en hij erachter staat. Je kindje voelt dat.
   
• Dit is iets van jullie kindje, laat het ook daar: zorg dat het niet gaat spelen tussen jullie als koppel.
   
• Probeer niet in een concurrentiestrijd terecht te komen. Probeer als ouder allebei een sterke rol te spelen. Steun je partner om die andere rol te vervullen. Je bent immers zelf het beste voorbeeld voor je kind.
   
• Zorg dat jullie tijd maken voor elkaar, zodat jullie kindje voelt dat jullie een team zijn.

Ik hoop dat jullie snel als gezin weer de rust en elkaar mogen vinden.  Wees liefdevol en geduldig voor jezelf als ouder. Steun elkaar en probeer het niet als iets persoonlijk te zien, maar als een waardevolle fase in de ontwikkeling van jullie dochter.

Warme groet,

Karen