Neen, ik verwen mijn kindje niet door haar veel te dragen

Bij mijn eerste zwangerschap heb ik die adviezen (laten we ze maar zo noemen) aanvaard en toegepast, wat er naar mijn gevoel uiteindelijk voor zorgde dat ik een minder goede band had met mijn oudste dochter. Het ging zelfs zo ver dat ik moest herconnecteren met haar. Gelukkig is onze band nu fantastisch en sterk. Maar de eerste twee-drie jaar voelde het alsof ik niet haar enige mama was en dat ik deze functie moest delen met o.a. drie andere vrouwen (1 moeder en 2 schoonmoeders). Ook de mannen in onze familie kunnen het niet laten om de tijd van nu te gaan vergelijken met vroeger. Ook nu weer hoor ik meerdere keren dat ik babyzus beter zou wegleggen. Dat dat vroeger helemaal anders ging. 

Mijn man was vóór de geboorte van onze oudste niet te spreken over een draagzak. Die kocht ik toch, tegen ieders advies in. Omdat wij fervente wandelaars waren, koos ik ervoor om haar zoveel mogelijk mee te nemen. Toen mijn man het positieve aspect zag van de draagzak, was hij er niet meer van weg te slaan en liep hij zelfs in huis met grote zus rond. (Hierdoor had ik haar toen ook weer minder vast). Ik mocht toen wel borstvoeding geven (want dat was zeker goed), maar daarna moest ik ze quasi onmiddellijk afgeven. Grote zus is een super sociaal kindje, en delen zal hier zeker aan bijgedragen hebben. Maar het is het niet waard om de connectie tussen mama en kind ervoor te laten vervagen.  

Nu, vijf jaar later, weiger ik bijna elk vraag om mijn kleintje door te geven. Ik nam ook een extra maand ouderschapsverlof om meer qualitytime te kunnen spenderen met baby zus. De familie erkent en aanvaardt dit nu ook meer. Nu hebben we hier zelfs twee draagzakken én een draagdoek in huis.  

Mijn advies voor andere ouders: doe wat voor jullie goed voelt! Tijden veranderen.