4780fi.jpg

Vijf dingen die ik leer van mijn peuterdochter

22/06/2022

Het schooljaar zit erop, de vakantie kan beginnen. Mijn dochter zal het instapklasje zo missen! Haar veilige cocon waar ze grote stappen richting zelfstandigheid zette. Met natte schoenen (zindelijkheid is een lang traject geweest), een snee (wie haalt het in zijn hoofd om peuters tijdens een schoolreis frisdrank in glazen flesjes te serveren) en soms emotionele pijntjes tot gevolg. Maar verder ongehavend en tal van vriendjes rijker. 5 lessen die zij mij leert:

  1. Laat je vooroordelen los. Let er maar eens op: kindjes merken wel op dat er verschillende huidskleuren bestaan bijvoorbeeld. Maar zij koppelen daar geen waardeoordeel aan. Je bent leuk of je bent het niet. Je bent vooral tof als je iets shiny van Frozen draagt (ja,nog altijd) of een grote broer meebrengt die trotse bezitter is van een fidget spinner (een rage die we binnenkort blij uitzwaaien?). Niemand is 'minder' omwille van een andere etnische achtergrond. Integendeel, 'exoten' prikkelen net de nieuwsgierigheid.
  2. Vergeef. Kind: 'Marilou heeft me van de bank geduwd en ik moet dan wenen' Ik: 'Oei, vind je haar nog leuk?' Kind: 'Ik heeft met Marilou ook van de glijbaan gegaan.' Zie je, zo snel kan het dus gaan. Het ene moment zit het tegen en het andere moment is er alweer geen vuiltje aan de lucht. En wij maar tijd verspillen. Volharden in de boosheid. En waarom toch als het zo leuk is om tijd met elkaar door te brengen?
  3. Geef iedereen een kans. Dit sluit aan bij het verhaal over de vooroordelen. Kinderen kiezen ook favorietjes. Maar ze spelen veel sneller met iemand anders omdat de situatie zich daartoe leent. Misschien toch maar eens vragen aan de oma's van de stikles om iets te gaan drinken?
  4. Durf je te smijten. Ja mijn peuter geeft zich volledig. Ze draagt zorg voor haar kleine vriendjes en doet dat zonder remmingen. Ik stel me veel vaker gereserveerd op. En waarom eigenlijk? Wat heb ik écht te verliezen?
  5. Wees aanwezig. Als mijn dochter bezig is met vriendjes dan denkt zij niet aan de tijd. Zij heeft ook geen gsm waarmee zij denkt elk dood momentje op te moeten vullen. Peuters kunnen heel mooi spelen. Ze maken veel mooiere verhalen omdat ze echt bij elkaar zijn. Ik geloof dus wel in de digitale detox. Geen volledige onthouding, we zijn niet heiliger dan de paus, maar gewoon een beetje minder online sociaal en een beetje meer aandacht voor elkaar. Meer moet dat niet zijn.

En zo leert deze mama ook van haar dochter.