Wanneer leren we eens dat een kind van nog geen twee echt nog klein is?

2/12/2024

Door Mama Guest Moms

Ik kreeg laatst de opmerking van een professional die elke dag met peuters werkt dat ik mijn dochtertje van 21 maanden dringend moest leren zelfstandig in slaap te vallen. En als ze daarbij weent, ik haar gewoon moeten laten wenen, want dat kan eens geen kwaad. Het is helaas niet de eerste keer dat mensen die dagelijks met kinderen en hun ouders werken, me dit in mijn gezicht wrijven.

Mijn dochter is nog geen twee, sliep de eerste maand van haar leven in een couveuse in het ziekenhuis, krijgt nog steeds borstvoeding (ook hierbij: ’Och, al zo lang? Denk toch aan jezelf, stop daar maar mee, dan slaapt ze door!’) en valt dus in slaap aan de borst.

Bij de oppas, Bonneke, valt ze in slaap zonder borst (Jaja, mirakel, het kan!). Maar ook hier de opmerking: 'Je verwent haar, ze zal het bij een ander niet kunnen'. Ah ja, jij kent mijn kind beter dan ikzelf, sorry, je hebt ervoor gestudeerd.

Wanneer leren we eens dat een kind van nog geen twee echt nog wel klein is? Dat een kind langer onafhankelijk is van je dan dat het je dichtbij nodig heeft? Dat die eerste 1.000 dagen geen verzinsel zijn?

En val jij goed alleen in slaap als je partner eens niet thuis is? Vind jij het leuk dat er niemand je komt troosten als je weent? Val jij graag wenend in slaap?

Waarom verwachten we dan meer van een kind jonger dan twee dan van een volwassen mens?

Hoeveel ouders luisteren goedbedoeld naar zo'n professional, hoeveel kinderen vallen er wenend en alleen in slaap? Ik krijg er rillingen van.

Loe mag zolang ze er nood aan heeft aan de borst of op mijn schoot in slaap vallen. Neh.

Noortje, mama van Loe